به گزارش خبرنگار ادبیات خبرایران، بیست و هفتمین نشست «عصر تجربه» عصر روز یکشنبه 15 دی‌ماه با حضور« محسن سلیمانی» مترجم ، منتقد، پژوهشگر ادبی و داستان‌نویس ، علاقه مندان به ادبیات و اصحاب رسانه در محل سرای داستان بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان برگزار شد.
در این نشست « محسن سلیمانی» طی سخنانی اظهارداشت: من سابقه ای در حدود 30 سال در عرصه ادبیات داستانی دارم و خوشحالم که امروز در خدمت شما هستم. شاید خیلی ها از من بپرسند که چرا در عرصه نگارش رمان کم‌کاری شدم ودر جواب این دوستان باید گفت که متاسفانه رمان‌نویسی در کشور ما حرفه‌ای نیست. هرچند عدم نگارش رمان از سوی بنده به نقایص من نیز بازمی‌گردد.
وی در توضیح بیشتر افزود: یکی از مشکلاتی که من در ابتدا داشتم بحث ساختار رمان بود و حقیقتاً من به ساختار رمان تسلطی نداشتم و نویسنده‌ای هم که مسلط به ساختار نباشد، نوشتن رمان برایش محلی از اعراب ندارد و در واقع باید گفت که اغلب رمان‌های فارسی خوش‌ساخت نیستند و نمی‌توانم بگویم علت این مسئله ضعف دانشیِ نویسندگان ماست و معتقدم رمان‌نویسان ما کمی شلخته می‌نویسند و چندان به مخاطب توجه ندارند برعکس، غربی‌ها در معرفی رمان‌هایشان بسیار به خواننده توجه می‌کنند و اساساً می‌نویسند که خواننده صفحه‌ای را ورق بزند و اثرآنها را مطالعه کند.
این نویسنده در ادامه تصریح کرد: متاسفانه وضعیت اقتصادی نویسندگان ایرانی اسف‌بار و نگران کننده است و نه دولت، نه ناشران و نه مردم نگاهشان به نویسنده‌ها اینگونه نیست که آنها حرفه‌ای به این نام دارند و این در حالی است که به زعم من این یک کار 24 ساعته است. تنها کمکی که دولت به رمان‌نویس کرده، برپایی جوایز بوده البته جوایزی که هدایای بزرگی هم ندارند وصرفا یک نوع ویترین هستند.
سلیمانی خاطرنشان کرد: مورد دیگر اینکه ناشران در این حوزه ضعف اساسی در سرمایه‌گذاری و اقتصاد دارند و اگر ناشری قدرت سرمایه‌گذاری هم داشته باشد، معمولاً این سرمایه را در نشر کتاب هزینه نمی‌کند. در واقع می توان گفت که عرضه نگارش آثار در حوزه ادبیات داستانی شبیه به اتوبوسی است که در بین راه تعداد زیادی از مسافران آن پیاده می شوندد و وقتی به آخر خط می‌رسد، جز 2، 3 نفر مسافر یا همان نویسنده در آن نمی‌مانند .
وی ادامه داد: لذا باید از کسانی که 30، 40 سال در این عرصه فعالیت می‌کنند، تقدیر شود. ضمن اینکه اعتقاد قلبی من این گونه است که رمان‌نویسی وابستگی شدیدی به سخت‌کوشی و ماندن در ادبیات است و نویسندگان ایرانی را هم از دیدگاه خود ارزیابی کرد و حدود 80 درصد نویسندگان ایرانی بین طیف متوسط و خوب هستند. من هم شخصاً اگر رمان می‌نوشتم، رمان نویس عالی نمی‌شدم شاید یک رمان نویس خوب می‌شدم.
سلیمانی عنوان داشت: رمان نویسان باید به نوشتن مثل مسواک زدن عادت کنند و شرایط برایشان طوری شود که اگر یک روز ننویسند، دچار عذاب وجدان شوند.
وی درمورد به سررسیدن دوره رمان‌های قطور و چند جلدی هم ابرازداشت: زمان نگارش رمان‌های خیلی قطور گذشته البته نه یک کتاب 400، 500 صفحه‌ای. بنابراین تا جایی که می‌شود نباید تئوری‌ها را به داستان تبدیل کرد، در خصوص می توان به ایرادهایی سریال‌های تلویزیونی از این منظر اشاره کرد.
سلیمانی یادآورشد: بیشتر سریال‌های صدا و سیما سعی می‌کنند مضامین را به سریال تبدیل کنند و کمتر طرح داستانی و خودِ داستان در آنها دیده می‌شود در حال که به عقیده من اولین کارکرد این قبیل آثار هنری باید سرگرم‌کنندگی باشد که آن هم با گفتن داستان میسر است.
این