فقر انسانیت درجامعه و نقش آن در تربیت فرزندان و آینده جامعه

 فقر عاملی است که بین این دو طبقه را پر میکند. اما آیا فقر موجود در جامعه بر زندگی همه ی افراد جامعه موثر است؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا فقر را تعریف میکنیم. عدم توانایی تامین نیاز فرد را فقر میگوییم. در اینجا تاثیرگذاری فقر در زندگی کودکان را بررسی خواهیم کرد. ابتدا باید قشر قوی جامعه این موضوع را بدانند :عامل فقر در فرسخ ها آن طرف تر از کاخ های مجلل بر زندگیشان تاثیر گزار است. فقردر جامعه همانند موجی در حال رفت و آمد است و بر کلیه ی افراد جامعه این موج آسیب میرساند در کنار فقرمادی /غذایی خانواد ه ها در پایین شهر ، میتوانیم فقر را در قشرقوی جامعه هم یاد آور شویم. در بعضی مواردآنها نیز فقیر هستند. فقر فقط مالی ومادی نیست. عدم خرج انسانیت،فهم مشترک،همدردی و...را نیز فقر می گویند. وقتی میتوانیم خیلی راحت کودکان کم سن و سال با قد و قامت های بسیار کوچک را ببینیم که به راحتی زیربار سنگین فقر رفته اند و حق کودکانه شان را به حراج گذاشته اند. و خالی از هر گونه امید وحس زندگی در این سن و سال شده اند، طاقت دیدن این لحظه ها فقط به دست افراد فقیرتر محقق میشود  فقر از انسانها نشات میگیرد. جهان سومی بودن به مرزهای جغرافیایی نیست جهان سوم یعنی فقر انسانیت درجامعه، جهان سوم طرز فکر انسانهاست. داشتن مغز دلیل بر انسان بودن نیست. این انسانیت،حس همدری، کمک به هم نوع است که جامعه را از فلاکت نجات میدهد. پسته و بادم نیز دارای مغز هستند. برای انسان بودن باید شعور داشت. انسان های بالغ کامل با روحی بزرگ حتی اگردر سطح معمولی هم که باشند متحمل صحنه های به وجود امده ازعامل فقر نمی شوند. تحمل نمیکنند کودکی فقط و فقط به جرم نداری به جرم نداشتن سر پناه زیر بار سنگین تر از وزنش برود.  انسانهای ثروتمند انسانهای حقیقی هستند که فکر و رفتار ثروتمندی دارند. طبع و روحشان ثروتمند و بزرگ است. چه بسا بسیاری از برج های آسمان خراش کشورمان ملو ازانسانهای فقیر ولی به ظاهر ثروتمند است. فقری که ده ها بار بدتر از فقر کودکان سر چهار راه میباشد. ولی آیا تا به حال فکر کرده اید این رفتار شما که خالی از هرگونه انسانیت، فهم مشترک و همدردی است چه تاثیری روی فرزندانتان میگذارد؟ تامین نیازهای اولیه غذایی، پوشاک، مسکن و تحصیل از مهمترین وظایف پدر و مادر در قبال فرزندانشان بوده. آیا تامین این نیازها برای پروش کودک کافیست؟ آیا کودک نیازی به طبعی مملو از انسانیت و روحی بزرگ ندارد؟ بدون این صفات چگونه انسانی می شود؟... آیا مهربانی را با کلمه ی دستوری "مهربان باش" میتوان به کودک فهماند؟ انسانیت رابا کدام جملات به کودکتان آموزش میدهید؟ از داخل کتاب ها و داستانهای باور نکردنی؟ آیا می توان با شنیدن افسانه ها انسان بزرگی شد؟ همین جاست که میگوییم فقر انسانیت شما بر زندگی کودکتان موثر است. تامین نیازهای اولیه خوراک، پوشاک، مسکن و ... برای فرزند ضروری است اما آینده درخشان را تضمین نمی کند. اما اگر از پنجره ای دیگر به موضوع نگاه کنیم میتوان تاثیرات مثبت عامل فقر را ببینیم. وقتی برخورد شما با این عامل، برخوردی انسانی باشد تاثیرات آن نیز برای شما مثبت خواهد بود. همیشه به این موضوع آگاه باشید که کودک شما در هنگام تولد خالی از هرگونه صفتی است. این شمایید که تعیین میکنید کودکتان با چه صفاتی بزرگ شود. زیرا ذهن کودک در ابتدا به صورت فایل های خالی بوده و پدرو مادرند که اطلاعات را بر روی ذهن کودک ذخیره می کنند بدانید که کودک شما از شما باهوش تر است. او تمام حس ها و رفتار ها را سریع تر از شما حس و درک میکند و شما را الگویی میداند که از تمامی رفتارهای شما نمونه برداری کرده و داخل فایل هایش ذخیره میکند و آنها را تبدیل به الگویی برای استفاده در میآورد. در واقع تمامی رفتار های شما اصلی ترین نسخه برای فرزندانتان محسوب میشود. این رفتارها زندگی فرزندتان در آینده را شکل میدهد اگر به فرزندانمان به صورت عملی یاد بدهیم که در هر سنی قادر به کمک کردن باشند اگر مهربان بودن را در رفتار به فرزندانمان بیاموزیم به آنها مهربانی و کمک را در عمل آموزش دهیم .در واقع از یک طرف فرزندی با فضایل اخلاقی پسندیده به جامع تحویل دادیم و از طرفی با عامل مخرب فقر مبارزه کرده ایم تمامی فضایل نیک از برخورد مثبت ما با عامل فقر به وجود می آید. عامل فقر باعث می شود فرزندمان دستی را به یاری بگیرد و کمک کند محبت و لبخندی را به لب بنشاند قلبی را شاد کندو ... همه ی این عوامل باعث پرورش روح فرزند شده و آینده ای درخشان را برای او وجامعه تضمین میکند. و این همان تاثیر مثبت عامل فقر بر کودکان است. رفتار صحیح  تاثیری در جهت پرورش ذهن،روح و ... میتوانیم از کودکانمان بخواهیم اسباب بازی هایی که کمتر با آنها بازی میکند یا از آنها خسته شده است را کادو کند و به منظور هدیه به بچه های فقیر بدهد. از او بخواهید که این کار را خودش انجام دهد خودش کادو کند خودش با دستان خودش محبت را به دستان دیگری هدیه کند. در اینجا ما کودکی بزرگوار را تربیت و به جامعه تقدیم کرده ایم. از اینکه فرزندتان با کودکی فقیر هم بازی و هم صحبت شود نترسید. او به اندازه خودش باهوش است و تمامی استرس های شما را درک میکند. نه تنها فرزندتان را دعوا نکنید از او به خاطر بزرگوار بودنش تشکر کنید، تشویقش کنید به خاطر محبتی که با دیگران تقسیم میکند. بابت لبخندی که به لب های دیگری می نشاند از او تقدیر کنید. به فرزندمان بگوییم که دیدن درد دیگران درد بزرگی است اما نا علاج نیست.و ما توانایی حل آن را داریم.به او اعتماد به نفس بدهید. کودکان با روحی بزرگ و رفتارهایی پر محبت آینده ای درخشان تر از کودکان خالی از هر گونه محبت و حس همدردی دارند. جامعه ی ما نیازمند پدر و مادرهایی با فهم و شعور است. مادر پدر هایی که میدانند پول همیشه در جایی بلند تر از قد ماست ولی برای رسیدن به آن پایشان را روی انسانیت و همدردیشان نمیگذارند. بایستی به این کودکان فقیر هم حقی را بدهیم / حقی انسانی. اینها هزینه نیستند بلکه سرمایه اند. دیگر به چشم اهریمن های خیابانی به آنها نگاه نکنید.آنها هم مملو از استعداد وتوانایی هستند. دقیقا مانند فرزند شما اما متاسفانه زیر بار سنگین فقر، توانایی هایشان کور شده است. در حالی که کودکان شما در کلاسهای موسیقی و نقاشی چندین روش و متد روز دنیا را یاد میگیرند این کودکان بی سرپناه بر تمامی زوایا و سبک های مختلف فقر مسلط شده اند. حالا چون این بچه ها فرزندان ما نیستند باید از آنها بگذریم؟ این کودکان قربانی غفلت جامعه اند، غفلت من و شما. بیایید با تغییر تفکرمان خود را از اسیر جهان سوم بودن نجات دهیم. همراه با فرزندانمان به این کودکان حق بدهیم و جامعه ای خالی از هرگونه فقر برای نسل آینده آماده کنیم. بیایید این گونه رفتار ها را جزیی از فرهنگمان قرار دهیم و این فرهنگ را به نسل های بعدی منتقل کنیم. پولدار بودن مهارت است اما بخشندگی و انسانیت افتخار ومعنویت به شمار میرود. فرزندی معنوی تربیت کنیم و به او یاد بدهیم زندگی کردن کافی نیست بایستی با فضیلت زندگی کرد.زندگی عادت است اما زیبا زیستن فضیلت. فرزندانمان بایستی علاوه بر یاد گرفتن سرود های گروهی، شرکت در نمایش گروهی و تئاتر که اصلا هم بد نیست در غم دیگران هم بتوانند شریک شوند. به جای اینکه دنیا را برای فرزندمان بزرگ کنیم.او را انسانی بزرگ تربیت کنیم. در این دنیا هر عملی عکس العملی دارد. کائنات مارا مجازات نمیکند برکت هم نمی بخشند فقط عمل مان را به ما بر میگردانند. اگر زمینه ی انسانیت و خوبی رادر فرزندمان به وجود بیاوریم این خوبی مانند گلوله ی برفی است که هرچی می غلتانیم در وجود فرزندمان بزرگ تر میشود. این بهترین و گرانبها ترینا ارثی است که میتوانید به فرزندتان ببخشید. و در آخر: اگر روزی فرزندمان از ما پرسید خدا کجاست؟ به او بگوییم: خداوند در دستی است که به یاری میگیری/در قلبیست که شاد میکنی/در محبتی است که به لب مینشانی/در جشن و سروری است که برای دیگران به پا میکنی /آنجاست که عهد می بندی و عمل میکنی.خداوند در تو، با تو و برای توست.

تارا حصاری؛  نویسنده و محقق دانشگاهی