صحبت های چند روز پیش جناب آقای سیف، رییس محترم بانک مرکزی در شورای سیاست خارجی آمریکا در به چالش کشیدن بد عهدی های دولت آمریکا در عمل به تعهدات مندرج در برجام، مصداق مطالبه گری حقی بود که این بار از زبان شخص اول پولی و بانکی یک ملت بیان می شد. رئس بانک مرکزی ایران به آمریکا نرفته بود که برای برجام خود و ملتش را بدهکار آمریکاییان یا دولت آمریکا بداند؛ او رفته بود که با زبان طلبکارانه و مطالبه گر یک ملت سخن بگوید که ایرانی برای برجام از آمریکاییان طلب کارند و عجب اینکه برخی تنگ نظران داخلی این زیان مطالبه گر و طلبکارانه سیف از آمریکایی ها را اعتراف وی به هیچ بودن برجام برای ایران تلقی کردند! گو اینکه این افراد انتظار داشتند سیف در مقام رئیس کل بانک مرکزی ایران در شورای روابط خارجی آمریکا از آنان تشکر کند و مردم ایران را مدیون آمریکایی ها معرفی کند! طبیعی است که هر مقام ایرانی چه رئیس جمهور و چه وزیر خارجه و چه رئیس کل بانک مرکزی در هر مناسبتی باید حقوق مطلت ایران را مطالبه کنند و آمریکایی ها را با زبانی طلبکارانه به چالش بکشند؛ اما تنگ نظران فقط برای بهره برداری جناحی و فرقه ای دنبال فرصتی برای نابود کردن مقامات خودی هستند! به راستی اگر سیف با زبان مطالبه گر و طلبکارانه حقوق ملت ایران را طلب نمی کزد چه کار باید می کرد ؟ چه کار باید می کرد که تنگ نظران علیه او جوسازی نمی کردند؟ چه باید می گفت که براتر و تیزتر از چیزی که گفت باشد؟
بد عهدی و پیمان شکنی آمریکایی ها تقریبا برای کسی پنهان نیست. دولت و کنگره آمریکا قدرت خود را در حدی می بیند که بدون اینکه برجام را نقض کند، بتواند بهره برداری اقتصادی ایرانیان را از برجام به حداقل ممکن برسانند. در این سو این مقامات ایرانی هستند که باید با حضور در مجامع بین المللی و به رخ کشیدن توان و اقتدار دیپلماسی سیاسی و اقتصادی ایران و با استفاده از ابزارهای مختلف، اجماعی را به نفع ایران در مجامع بین المللی ایجاد کنند تا با این اجماع به مبارزه و رویارویی با تکبر و نخوت آمریکایی بروند. تنگ نظران داخلی که مطالبه گری رئیس بانک مرکزی را شکست برجام نامیدند و با هیاهوی رسانه ای در این چند روز جو سنگینی را علیه وی به راه انداختند هیچ از خود پرسیده اند که چرا سیف به آمریکا رفت و در میان شورای سیاست خارجی آمریکا به دفاع از حقوق ایرانیان پرداخت ؟ آنان با خود اندیشیده اند که سیف می توانست در آن شورا حضور پیدا نکند و این همه فشار و جو روانی را علیه خود تحمل نکند؟ آنان فکر کرده اند که سیف هم می توانست کنج عافیت پیشه کند و تلاشی برای احقاق حثوث ایرانیان نکند تا در حاشیه امن قرار گیرد؟
رئیس بانک مرکزی ایران همه این مسائل را می دانست و می داند؛ اما برای سربازان عرصه دیپلماسی اقتصادی و سیاسی ایران هیچ مساله ای بیشتر از احقاق حقوق حداکثری ملت ایران از خلال برجام و یا هر توافقنامه بین المللی دیگری، شیرین تر نیست .
بیایید این روزها همه با هم بیشتر به فکر منافع ملی این ملت شریف باشیم. بیایید به حاطر منافع ملی و در هنگام رویارویی با رقیب خارجی ید واحده باشیم. بیایید رقابت های بی مقدار جناحی و فرقه ای را به خاطر این ملت گاهی کنار بگذاریم و از هر کسی از از جناحی که برای این مردم تلاش می کند، حمایت کنیم. این روزها ملت ایران، بیش از هز زمان دیگری به اجماع و وحدت ملی نیاز دارد. این روزها بال های نظامی و دیپلماسی برای این ملت ابزار قدرت هستند، این بالها در کنار هم آروز های این ملت را جامه تحقق خواهند پوشاند. هوای همدیگر را داشته باشیم تا همانگونه که رهبر انقلاب فرمودند از این پیچ تاریخی و دوران گذار در روابط بین الملل این کشور و این ملت سرافراز بیرون بیاید؛ کاری سختی نیست، اندکی گذشت می خواهد برای این مردم و این ملت!