خبرایران: فخرالدين صديق شريف بازيگر سريال «معمای شاه» گفت: هنر بستر مناسبي براي آموزش، تلطيف ارتباطات اجتماعي و نشان دادن فضاي مناسب يک خانواده است و مي‌تواند از گرايش جوانان به موادمخدر پيشگيري كند.
فخرالدين صديق شريف در گفتگو با روابط عمومي ستاد مبارزه با مواد مخدر با بيان اين كه طبيعتا بايد تلاش بيشتري براي ريشه‌كني ورود و توزيع موادمخدر انجام شود، افزود: با اين وجود من تصور مي‌كنم كه علت و ريشه تمام مصيبت‌هاي اجتماعي در عدم توانايي ايجاد حرفه، شغل و سرگرمي‌هاي لازم براي مردم به وي‍ژه جوانان است. جواني كه به موقع سركار نمي‌رود، يا شغل دارد و بيكار مي‌شود با خلا و استرس روبرو مي‌شود.
وی ادامه داد: اگر اين جوان نتواند درست و به موقع تصميم بگيرد آسيب‌هاي اجتماعي به او ضربه مي‌زند. يكي از مهمترين و بزرگ‌ترين معضلات و آسيب‌هاي اجتماعي كه جوانان را در اين شرايط تهديد مي‌كند، اعتياد به موادمخدر است.
اين بازيگر تلويزيون با اشاره به اينكه جوان بايد مهارت‌هاي زندگي را از سه بخش از جامعه بياموزد، تاكيد كرد: اولين و مهمترين جايگاه آموزش مهارت‌هاي زندگي بستر خانواده است و پس از آن آموزش و پرورش و آموزش عالي است. برخي منتقدان معضلات و مشكلات را بيرحمانه به دولت روحاني منتسب مي‌كنند. اين ناجوانمردي و دور از عدل و عدالت است كه همه اشتباهات را به اين دولت نسبت دهيم.
صديق شريف بيان داشت: منصفانه‌ترين رفتار اين است كه معضلات را ريشه‌يابي كنيم. ساليان سال است كه شاهديم پدر خانواده بيش از سه جا كار كند تا بتواند هزينه‌هاي زندگي خانواده را تامين كند. بنابراين تكليف پدر روشن است و نمي‌تواند نقش خود را ايفا كرده و بر جوان خود تاثير بگذارد. در مقطع تحصيل هم فرزند با نگاهي سودجويانه روبرو مي‌شود. اگر خانواده توانايي پرداخت شهريه‌اي سرسام‌آوري را داشته باشند، فرزندشان در يك محيط مناسب تحصيل مي‌كند. اگر نتوانست اين شهريه را تامين كند، با مدرسه دولتي روبرو مي‌شوند كه شهريه زيادي ندارد و به تبع آن توجه زيادي هم به دانش‌آموزش نمي‌شود.
وي افزود: نبايد از سرگرمي‌هاي لازم غافل شد. متاسفانه هنوز در ايران هنر را يك بخش اضافه مي‌دانند و دوستان اظهار مي‌كنند؛ «هنر چيزي است كه بود، بود... نبود هم نبود، نان شب كه نيست.» در صورتي كه اگر تاثير هنر را كالبدشكافي كنند متوجه مي‌شوند كه هنر چقدر مي‌تواند در پيشگيري از آسيب‌هاي اجتماعي به وي‍ژه اعتياد موثر باشد. بي‌توجهي به هنر آسيب‌هاي اجتماعي بيشتري را به همراه خواهد داشته و جواناني كه استعداد ذاتي در هنر دارند را همين بي‌مهري‌ها به سمت موادمخدر سوق مي‌دهد.