خبرایران:لذت ترک اعتیاد و خداحافظی با دنیای سرد و بی روح اعتیاد با آمدن فرزندم صد چندان می شود. امروز حال خوبی دارم و تنها آرزویم دیدار دوباره پسرم محمدرضا است.
به گزارش خبرایران، مصرف مواد مخدر گاهی حتی میان مِهر مادری و فرزند داری نیز فاصله میندازد و به هیچ چیز و هیچ کس رحم نمی کند؛ درست شبیه ماجرای گم شدن «محمدرضا» که یکطرف موضوع به اعتیاد مادر و غفلت وی در اثر مصرف مواد رقم خورده است.
از زندگی در «چهار راه سوسکی، تا گم شدن «محمدرضا»
تصویر فوق متعلق به فردی بنام «محمدرضا میرزایی درویش» است که در اواخر شهریور ماه سال ۸۸ در چهار راه سیروس (حوالی خیابان مولوی) ربوده شده است. آن روزها مادر محمد رضا از مصرف کنندگان مواد مخدر بود.
سال ۱۳۸۸ که محمد رضا کودکی۶ ساله بود، بهمراه مادرش فاطمه فاتحی، که حالا یک زن بهبود یافته است، در زیرزمین یک منزل استیجاری در یکی از خیابان های فرعی مولوی، مشهور به«چهار راه سوسکی» زندگی میکرد.
فاطمه ۶ سال پیش و در اوج دوران مصرف مواد مخدر، پسر خود محمد رضا را گم می کند.
ماجرای گم شدن محمدرضا و همخانگی با غربت ها
او می گوید: اواخر شهریور ماه سال ۱۳۸۸ که در تدارک کارهای ورود او به مقطع پیش دبستان بودم، مثل برخی از ساکنان محله مولوی، در خانه ای زندگی می کردم که بجز ما، خانواده های دیگری از نژاد بلوچ و غربت ها نیز در آن سکونت داشتند. مادر محمدرضا اینطور ادامه می دهد که: خانواده غربت ها چند پسر همسن و سال فرزندم محمدرضا داشتند و گاهی برای بازی با هم به پارک نزدیک خانه می رفتند. فاطمه می گوید: یک روز پسرم طبق عادت همیشگی برای رفتن به پارک، با بچه های همسایه از خانه خارج شد و دیگر به خانه برنگشت. به دنبال محمدرضا به کلانتری و پارک های اطراف خانه سر زدم؛ اما چون مصرف کننده بودم و ظاهرم گویای اعتیاد من بود کسی به حرفم اهمیت نداد و اثری از فرزندم پیدا نکردم. کارتن خوابی من زمانی شروع شد که پسرم دیگر به خانه برنگشت
غربت ها «محمد رضا» را به گدایی بردند
مادر محمدرضا می گوید: غربت هایی که همسایه ما بودند، ۲ بار بدون اطلاعِ من پسرم را برای گدایی با خودشان همراه کرده بودند، که پس از بحث و مشاجره ای که من به راه انداختم، گفتند که دیگر این اتفاق رخ نخواهد داد. آن ها هر بار که محمد رضا را با خود به گدایی می بردند، پس از بازگشت از خوش سر و زبانی پسرم و مناسب بودن وی برای کسب درآمد در گدایی دم می زدند که با مخالفت من مواجه شدند
آخرین دیدار «فاطمه» و «محمدرضا» در سال۸۸ و به سرقت رفتن شناسنامه ها
فاطمه از آخرین دیدار فرزندش محمد رضا اینطور تعریف می کند که، محمدرضا یک خواهر کوچکتر از خودش به نام«زهرا» داشت. صبح آخرین روز حضور محمدرضا در خانه، باهم خواهرش را برای تزریق واکسن به بیمارستان بردیم.
پس از بازگشت به خانه متوجه شدم که غربت ها روز گذشته نیز پسرم را با خود به گدایی برده اند. بحث میان من و غربت ها که همگی در یک خانه ساکن بودیم بالا گرفت. پس از اتمام مشاجره در حالی که حال جسمی ام مناسب نبود، کیف دستی ام را که مدارک شناسایی من و بچه هایم درون آن قرار داشت، زیر سرم گذاشتم و همانجا در حیاط خانه خوابم برد. وقتی بیدار شدم کیف را ندیدم و در واقع به سرقت رفته بود. جستجوی من برای پیدا کردن کیف که مدارک شناسایی من و فرزندم محمدرضا درون آن بود، فایده ای نداشت.
محمدرضا نیز به همراه دوستانش برای بازی به پارک رفته بود و دیگر به خانه باز نگشت.
سرای مهـر، خانه مهربانی و امنیت
فاطمه این روزها، دوران بهبودی و رهایی از اعتیاد را در سرای مهـر موسسه طلوع بی نشان ها پشت سر می گذارد.
او می گوید: بیش از ۶ ماه است که در سرای مهـر زندگی می کنم و قطع مصرف کرده ام؛ اینجا برایم مثل خانه است، خانه ای سرشار از مهر و عاطفه، که من و دیگر همدردانم پس از سالها پریشانی و خیابان خوابی در آن روزهای خوبی را سپری می‌کنیم؛ فاطمه مادر محمدرضا که این روزها لذت ترک مواد و دنیای بی نئشگی را تجربه می کند، از تمامی دغدغه مندان کودکان و نوجوانان آسیب دیده اجتماعی، تمنای کمک دارد و برای یافتن پسرش که این روزها نوجوانی ۱۲ ساله است، نیازمند یاری سایر فعالان اجتماعی است.
هر یک از شما عزیزانی که گزارش و تصاویر فوق را مشاهده می کنید، چنانچه از «محمد رضا» خبر و یا اطلاعی دارید، با شماره 5524241 0930 تماس بگیرید.