تئاتر را از من نگیرید چون جانم را می ستانید

این روزها هم حالم بد است. بعد از مدت ها ماندن در خانه به علت بیماری؛ تئاتر دستانم را گرفته و مرا به بیرون از قفس رهایم کرده.این بار نمایشنامه فاخر داریوفو«مرگ  تصادفی یک آنارشیست»را کارگردانی می کنم. اثری که بر اساس یک واقعه تاریخی نوشته شده و ماجرایش در ایتالیا می گذرد. طنزیست که هر مخاطبی را به تفکر وا می دارد. نتوانستم از آن دست بکشم. حدود دو سال درگیر مراحل ابتدایی و اداری اش بودم و اینگ پذیرفته اند که اجرایش کنم اما...

این روزها حالم بد است. بعد از مدت ها وعده و وعید دوستان مبتنی بر حمایت، مبلغ ناچیزی را برای ما در نظر گرفته اند. من همواره به دنبال تئاتری فاخر و فرهیخته بوده ام و هستم اما بروز این اتفاق با حرف و وعده و حمایت سوری صورت نخواهد پذیرفت. تمام ارکان یک نمایش اعم از صحنه، نور ، بازیگر و عوامل اجرایی و...مهم اند و در تولید اثری قابل قبول نقش دارند.

اما به دلیل کمبود بودجه، طراحی دکور را عوض کردم، یعنی مجبور شدم عوض کنم.

این روزها حالم بد است. با اینکه همکاران حرفه ای من، با لطف و مهربانی نسبت به من آمده اند و هرکس گوشه ای از این نمایش را برعهده گرفته، تنها دلخوشی ام همین روابط دوستانه ام است که سرشار از محبت و خلوص است.

اما مدیران نیز باید تلاش کنند تا گوشه ای از زحمات این آدم های عاشق را جبران کنند. اگر نمی توانند استعفا دهند؛ اینگونه است که حداقل نام نیکی از خود به یادگار مییییییی گذارند

استعفا دهند و بگویند حق با هنرمندان است که نمی توانیم تامینشان کنیم.حق با هنرمندان است که ویترین فرهنگی یک کشور و ملت اند اما ما نتوانستیم سرمایه های کشور را پاسداری کنیم.

حق با جوانان شیفته هنر است که در این شرایط سخت شیدای هنرند.این روزها حالم بد است با اینکه به امید دولت امید هستیم اما هنوز هم حالم بد است....