یك شاعر پیشكسوت آیینی معتقد است ساختن شعر باعث ضعف شاعران می شود و شعر باید در حالتی از پرواز سروده شود.
به گزارش خبرایران به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، قادر طهماسبی (فرید) شاعر پیشكسوت و آیینی كشورمان در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این كه از قدیم بحث بر روی اهمیت فرم و محتوا وجود داشته است، اظهار كرد: در طول این سال ها گاهی فرم قالب بود و گاهی محتوا. در حال حاضر می بینیم از لحاظ فرم، كیفیت آثار بالاتر رفته است و از نظر محتوا هم می بینیم كه پیام های جدید و حرف هایی كه قدیم نگفته بودند، شاعران امروز می گویند.
وی خاطرنشان كرد: چیزی در شعر امروز كم است، هم محتوا و هم فرم در شعر امروز درست است و پیام شعر بسیاری از آثار جوانان را كامل تر از شعر خودم می بینم. اما اشعار آن روح و حس لازم كه یك انسان را تكان بدهد، ندارند.
فرید با تاكید بر این كه رسالت شعر این است كه انسان را متحول كند، عنوان كرد: آثار حافظ انسان را در خود فرو می برد و گریه آدم را می گیرد و آثار صائب جلوه های هنری انسان را بیرون می آورد و به تحسین وا می دارد. در حال حاضر می بینم كه شعرها از نظر قوت با شعرهای سبك هندی برابری می كند، اما روح لازم را دارا نیست و نمی دانم چرا به دلم نمی نشیند.
این شاعر با بیان این كه شاعران جوان مطالعاتشان بالاتر رفته است، گفت: زمانی كه در دوران جنگ تحمیلی شعر می گفتیم این گونه به محتوا نگاه نمی كردیم، بلكه محتوا را لمس می كردیم. در آن زمان در مصاحبه ای گفتم كه شعر گریه شاعر است، گریه ای كه نمی تواند نكند، نه این كه می تواند بكند.
وی افزود: در شهرهای مختلف كشور حضور پیدا كرده ام و به شعرهای جوانان گوش كرده ام. اما آن اتفاق لازم نمی افتد و همه در حد كبریت زدن و جرقه است. گاهی شاعران به هم كه می رسند می گویند شعر تازه ساخته ای؟ و همین مسئله ساختن كار دست آدم می دهد. شاید من در 10 روز بتوانم دفتری از شعر بگویم اما به دلم نمی نشیند. باید در حال پرواز باشم. باید نفهمم كه دارم چه كار می كنم. باید به آن درجه از مستی برسم كه خودم را نفهمم و هر دو جهان را فراموش كنم. آثارم در چنین چارچوبی اتفاق افتاده است. 10 روز در حالتی از پرواز بوده ام و یكی از مجموعه هایم را سروده ام و شاید تا یك سال آن حالت رخ نداده است.