درحالیکه مجددا رویداد امی توانست از شوخطبعیهای جیمی کیمل برای خلق لحظاتی مفرح بهره ببرد و باید از برگزاری به شکلی متفاوت به خاطر ویروس کرونا/کووید 19 استقبال میکرد، رقابت امسال هم به مانند همیشه در دنیای تلویزیون داغ بود. «واچمن»، سریال Schitt's Creek و سریال Succession در بخشهای اصلی خوش درخشیدند و زندیا توانست رکورد پایینترین سن در بین برندگان جایزهی بهترین بازیگر زن نقش اول در تلویزیون را به نام خود بزند.
اچبیاو همانگونه که از این شبکهی گرانقیمت و محبوب انتظار داشتیم، چه در تعداد جوایز و چه در کسب مهمترین جوایز پیشتاز بود و فاصلهای معنادار با رقبا داشت. سریال Better Call Saul نیز همانگونه که تحلیلگرها پیشبینی میکردند، به مانند سالهای قبلی نتوانست به هیچ جایزهی خاصی در اِمی برسد. صرفا یکی از قسمتهای کوتاه اینترنتی سریال در بخش بهترین اپیزودهای کوتاه فرعی کمدی، توانایی کسب جایزه را داشت. به نظر میرسد که برخلاف سریال Breaking Bad که یکی از برندگان همیشگی جوایز مهم امی در طول چند سال بود، اسپین-آف آن نمیتواند توجه داوران اِمی را به خود جلب کند.
(در هر بخش، نام برنده در ابتدای فهرست و به شکل پررنگ نوشته شده است)
سریال Schitt’s Creek (اپیزود Happy Ending)
سریال The Marvelous Mrs. Maisel
Modern Family
Ramy
The Great
Will & Grace
برخلاف مهمترین جوایز مرتبط با آثار کمدی که در کنترل مطلق سریال Schitt’s Creek بودند، در بخش مینیسریال/فیلم تلویزیونی، «واچمن» تنها اثری نبود که توانست به جایزهی مهم برسد. اولین جایزهی پراهمیت Watchmen در این فهرست هم به رجینا کینگ تعلق دارد که همچنان به درخشش در فصل جوایز سینمایی و تلویزیونی ادامه میدهد.