فردو از اول برای تحقيق و توسعه بود/ غنی سازی در نطنز و رآکتور اراک باقی می مانند/ زنگ تغيير در وين زده شد/ طبق فتواي رهبري توليد سلاح هسته ای حرام است

به گزارش خبرایران، صبح امروز محمد جواد ظریف وزیر امورخارجه و علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در جلسه علنی مجلس حضور یافته و ابعاد توافق هسته ای در وین را برای آنها تشریح کردند.ظریف و صالحی که طی سه هفته گذشته پس از 12 سال مذاکره با 1+5 توانستند توافق هسته ای را محقق کنند، به سوالاتی که از سوی نمایندگان مطرح شده و رئیس مجلس آن را اعلام می کرد نیز پاسخ داده و کوشیدند تا برخی ابهامات درباره آنچه که ما در این توافق پذیرفته ایم را مرتفع کرده و برخی محدودیت های احتمالی را شرح دهند.

دستاوردها و محدودیت های «برجام» در مشروح گزارش صالحی به مجلس

اهم اظهارات رئيس سازمان انرژي اتمي نیز در ادامه مي آيد:

مذاکره با جنود شيطان کار ساده اي نيست. اما اين ملت توانست با توکل به خدا و ائمه و با پيروي از رهنمودهاي رهبري اين کار را بکند. بنده به خودم مي بالم که اينجا ايستاده ام و اين مسئله را بيان مي کنم. من که از روز اول به عنوان نماينده ايران در آژانس تا به امروز در جريان اين پرونده بوده ام.

آنچه که بنده امروز مي خواهم بيان بکنم به عنوان شاهد است. بنده که 44 سال است که در اين فناوري هستم اين موضوع را بيان مي کنم. افتحار من اين است که بخش عظيمي از مديران سازمان انرژي اتمي به عنوان معلم در خدمتشان بوده ام. بنده آمده ام که دستاوردي که به دست آمده است را به لحاظ شرعي و عرفي و قانوني مسئوليت آن را مي پذيرم.

زنگ تغيير در وين زده شد. براي اولين بار يک کشور در حال توسعه توانسته است در جايگاه يک کشور توسعه يافته قرار بگيرد. کشورهايي که 90 درصد اقتصاد جهان و شايد بتوانيم بگوييم 100 درصد قدرت نظامي را در اختيار دارد، امروز ايران در مقابل اين ها ايستاده است.

مذاکرات 1+5 سال ها طول کشيد. جناب آقاي دکتر روحاني، جناب آقاي دکتر لاريجاني، جناب آقاي دکتر ظريف، جناب اقاي دکتر جليلي و هم اکنون جناب اقاي دکتر ظريف همگي تلاش کردند. هرکس خشتي روي خشت گذاشت و خشت نهايي را دوستان عزيز فعلي. وقتي رهبري ديدند که سال ها اين مسئله ادامه دار شده است، پيشنهاد شد و ايشان پذيرفتند که مسسير جديدي که مذاکره با آمريکا بازشد. و قرار شد مسئوليت اين مسير هم به فرد کارداني که مي بينيم سپرده شود. الحمدلله نتيجه آن را هم مي بينيد.

در لوزان در محورهاي فني به توافقاتي رسيديم. در بين لوزان و وين دبه ها در آوردند. سعي کردند پيکره اي که در لوزان تراشيده شده بود بيشتر از آن بتراشتند تا بتوانند به آن چيزهايي که از دست دادند دوباره برسند. آيا آمريکا با آن همه امکانات و مشاوره فني يک دفعه مورد غفلت قرار بگيرد؟ بله اينگونه شده است. به خصوص با توکل به خدا که داشت. برکت اين عزيزان نمايان شد و شد اينکه شد. بنده عرض مي کنم و جلسه علني است و من بايد با احتياط صحبت کنم. در وين گام ها بلند تري از لوزان برداشتيم.

آن ها گفتند بايد راه توليد سلاح هسته اي ايران را ببنديم. پس محدوديت هايي را ايجاد کنيم که جلوي توليد سلاح هسته اي گرفته شود. مگر ما به دنبال پيمودن راه سلاح هسته اي بوديم؟ هرچقدر مي خواهند مانع در اين راه بگذارند. طبق فتواي رهبري توليد سلاح هسته اي حرام است. پس اگر راه توليد هست تا آنجا که مي توانيد مانع بتراشيد. از ديد آن ها اين محدوديت ها ايجاد شد که از ظاهر هم اين محدوديت ايجاد شد.

يکي از اين راه ها اين بود که ذخاير اورانيوم غني شده آن ها به حد اقل برسد. ذخيره ما الآن 7 تن است. براي بوشهر به 30 تن نياز داريم. ما تا امروز تمام چالش ما اين بود که فناوري هسته اي را به هر قيمتي که شده است تثبيت کنيم که جايگاه ايران را تثبيت کنيم. آن موقع هزينه و فايده مبناي عمل ما نبود. آن موقع تثبيت مبناي عمل بود. آن موقع هزينه کرديم و از نظر اقتصاددان ها قابل توجيه نبوده باشد. ما 30 تن مي خواهيم 7 تن توليد کرديم. ما اگر مي خواستيم توليد کنيم حد اقل 7 تا 8 سال آينده طول مي کشد. اين همان زمان مي شود.

وقتي ما بخواهيم در عرصه تجاري سازي وارد شويم بايد به سمت نسل جديد برويم ولي آي آر 6 و آي آر 8 در دسترس ما نيست.

اصلا فرض کنيم که همين امشب به اندازه 190 هزار سو امکان توليد داشته باشيم. ما تا چه مدتي مي توانستيم اين قابليت را حفظ کنيم. براي مدت محدودي مي توانستيم اين کار را بکنيم. چند سالي است که سازمان انرژي در حال اکتشاف فضايي است. ما در فاصله 8 تا 10 سال به گونه اي خواهد شد که بتوانيم مواد مورد نياز 190 هزار سو را تامين کنيم. اما اين فاصله 8 الي 10 سالي که در پيش داريم ، در وضعيتي قرار خواهيم گرفت به توليد منابع اوليه به استمرار بخشيدن. آن ها مي گويند اين محدوديت است اما من مي گويم محدوديت نيست.

براي ساخت سلاح هسته اي گفتند که اجازه نداريد رآکتور آب سنگين اراک را ادامه کار بدهيد. ما هم گفتیم که اصلا ما قصد تولید سلاح نداشته ایم و محدودیتی در این زمینه، اصلا برای ما محدودیت به شمار نمی رود. براي ساخت سلاح هسته اي گفتند که اجازه نداريد رآکتور آب سنگين اراک را ادامه کار بدهيد. ما قصد ساخت بمب نداريم. بازتوليد اراک محدوديت بود. اگر قرار نيست به سمت بمب برويم، 10 کيلو گرم يک کليوگرم بشود چه محدوديتي است. ما به دنبال غني سازي بالاي 20 درصد نيستيم. اين محدوديت است اما وقتي پلوتونيوم ندارم چه محدوديتي است؟

ممکن است بگويند، تحقيق و توسعه کمي محدود شده است. آن ها گفته اند اگر ماشين هاي شما ارتقا پيدا کنند شما زود به بمب مي رسيد. من اينجا اندکي محدوديت را مي پذيرم. اما اين محدوديتي نيست که بتواند برنامه ما را محدود کند. اين يک محدوديت غير آزار دهنده است.

مي گويند در اين 10 سال آي آر 8 شما قديمي شود. من مي گويم 8 سال طول مي کشد که ما اين آي آر 8 ما به توليد انبوه برسد. اين 8 سال طول مي کشد که به ماشين تجاري تبديل شود. اين ها ماشين هاي آينده ما خواهد بود. توصيه مي کنم که نمايندگان بروند نطنز را ببينند. اگر بخواهيم 50 هزار تا آي آر 8 بگذاريم مي توانيم 5 ميليون سو بهره برداري کنيم. ما مي توانيم با نطنز 5 الي 6 نيروگاه را جوابگو باشيم. ما همه اين ماشين ها را داريم. من مي خواهم عرض کنم که در دنيا چه مي کنند. يورنکو به مدت 45 سال روي 6 ماشين کار کرده است که تنها 3 تاي آن ها را به کار برده است. روسيه طي 50 سال روي 8 نسل کار کرده و فقط 3 نسل را به کار گرفته است. ما روي 8 نسل به طور همزمان کار کرديم ولي تمرکز ما روي آي آر 8 و 6 است. دور انديشي با در نظر گرفتن تجاري سازي در حال پيشروي است.

{در پاسخ به سوال رئیس مجلس مبنی بر اینکه آیا در برجام توافق شده که سوخت ايران خارج شود؟} سوختی که مصرف شد را ما خارج مي کنيم. ما سوخت بوشهر را هم خارج مي کنيم. به شرطي که ضايعات آن را پس نگيريم. اين را براي سال ها در استخرهايي نگه مي دارند تا تشعشعاتش کم شود. بعد از آن هم بايد 5 کيلومتر زمين را بکنند و بگذارند آنجا. ما مي خواستيم اين سوخت را چه کنيم؟ زير يک کيلو پلوتونيوم چه ارزشي دارد. ما گفتيم که سوخت را مي دهيم اما ضايعاتش را پس نمي گيريم.

{در پاسخ به سوال دیگر رئیس مجلس مبنی بر اینکه «آیا اين محدوديت براي تحقيق و توسعه نيست که براي 8 سال يک زنجيره آي آر 8 داشته باشيد؟»} براي اينکه يک سانتريفيوژ از ابداي خلق تا توليد انبوه آن 8 سال براي کشورهاي پيشرفته طول مي کشد. براي اينکه اين سانتريفيوژ را زنجيره هايي از آن درست کنيد. از يکي و دوتايي تا 30 تايي و 50 تايي ادامه مي دهيد. با يه همچين زنجيره 20 تايي مي توانيد 80 درصد شاخصه هاي توليد انبوه را استخراج کنيد. 15 درصد ديگر را در زنجيره بزگتري که فرايند توليد را افزايش مي دهيد. ما اين محدوديت را پذيرفتيم که تا 10 سال زنجيره هاي ما 30 تايي باشد. براي اين است که ما از انتهاي سال 8 ما شروع به توليد آي آر 8 و آي آر 6 توليد خواهيم کردو سالانه 200 عدد توليد مي کنيم.

بايد رآکتور اراک را اول تمام کنيم. اگر ما از فردا روزي کار را شروع کنيم نزديک به 6 سال طول مي کشد که به سر انجام برسد. ما چه ضرورتي دارد که به سراغ ساخت يک رآکتور ديگر برويم. ما بعد از 6 سال رآکتور اراک را خواهيم داشت. راکتور بعدي را 9 سال بعد از آن خواهيم ساخت. مي دانيد ساخت رآکتور چقدر هزينه دارد؟ يک همچين رآکتوري در بازار مي دانيد چقدر مي ارزد؟

{در پاسخ به سوال بعدی رئیس مجلس مبنی بر اینکه «آيا فردو براي 15 سال غني سازي نخواهد داشت؟»} فردو در ماه 15 کيلو غني سازي مي کند. مثلا فردو در سال 200 کيلو و نطنز مي شود 2 تن. نياز ما سالانه 30 تن است. ما نمي توانيم 3000 تا ماشين نصب کنيم. درحالي که در نظنز ما مي توانيم 50 هزار ماشين نصب کنيم. بنابراين عددي نيست که بشود محل توليد باشد. فردو از اول براي تحقيق و توسعه بود. ما در آنجا تاسيسات مهم و گرانقميمت را گذاشته ايم. به دلايلي فردو از برنامه ريزي اوليه به سمت مرحله توليد بردند. در بهترين شرايط 50 هزار ماشين در نطنز و 1500 ماشين در فوردو است.غني سازي در نطنز باقي مي ماند. رآکتور اراک باقي مي ماند.

يکي از دستاوردهاي بزرگ که آرزوي من بود اين بود که ما چگونه در داخل براي مصرف سوخت توليد کنيم. سوخت رآکتور تهران با يک نيروگاه هسته اي فرق مي کند. براي سوخت نيروگاه بايد انواع آزمايش ها را انجام دهيد. اگر سوختي را در نيروگاه وارد کنيد که نشتي در آن ايجاد شود کسي نمي تواند پاسخگوي آن باشد.

يک هوشمندي که در مذاکرات صورت گرفت اين بود که غربي ها پذيرفتند با ايران همکاري کنند که سوخت ايران تحت اشراف بين المللي و با کمک ديگران اين انجام شود. اين قدم بزرگي است که برداشته شد.

من مي خواهم عرض کنم. بنده افتخار مي کنم به ايراني بودنم که تنها کشوري است که مي تواند دو کالاي استراتژيک خود را به بازار ارائه کند. اورانيوم غني شده و آب سنگين. اگر ما رآکتور اراک را طبق روال گذشته انجام مي داديم. کارخانه آب سنگين سالانه 15 تن توليد مي کند. ما مازاد توليد را چه بايد بکنيم. ما تحميل کرديم بر آن ها که آب سنگين مان را بفروشيم.

دستاوردها را نگاه کنيد. نطنز و اراک را داريم. توليد سوخت مي توانيم بکنيم. از هاتسل هاي مي توانيم استفاده کنيم. از شرايط بين المللي براي تحقيق و توسعه استفاده کنيم. در ساخت سانتريفيوژهاي جديد دست ما باز است اما به شرطي که اورانيوم به آن تزريق نکنيم. مراکز دانشگاهي مي توانند به آن بپردازند.