آبی رنگ بسیار مهمی در پروسه آشیانه سازی این پرنده است. پرنده های نر از اشیای آبی رنگ زیادی مانند تمشک وحشی، گل، درپوش بطری و نخ برای جذب جفت استفاده می کنند. تحقیقات نشان داده اند که پرنده های ماده بیشتر جذب کریچ هایی می شوند که تزئینات آبی رنگ بیشتری داشته باشند. زیرا رنگ آبی در محیط زیست این پرندگان کمیاب است.
البته در این میان رقابت سختی نیز وجود دارد و ساختن جالب ترین آشیانه ضمانتی بر یافتن جفت نیست. بنابراین پرنده نر به عنوان بخشی از مراسم جفت یابی یک رقص پیچیده نیز انجام می دهد. این رقص شامل نمایش پرها، درآوردن صداهای مختلف و عقب و جلو رفتن های فراوان می شود.
دانشمندان با استفاده از دوربین پروسه جفت یابی این پرندگان را بررسی نموده و دریافته اند که این پروسه سه مرحله دارد. در مرحله اول، پرنده ماده در غیاب پرنده نر از کریچ ها بازدید می کند. در این مرحله نرهایی که کریچ های نامتقارن یا زشتی ساخته باشند یا چیدمان آیتم های آبی آشیانه آنها بد باشد، عموماً دیسکالیفیه می شوند، یعنی رد می شوند، زیرا مهارت های بالا در تزئین و دکوراسیون با انرژی بالای پرنده در ارتباط است.
در مرحله دوم، ماده ها به آشیانه های بازمی گردند که به نظرشان تأثیرگذار بوده است. این بار نرها غایب نیستند و رقص خود را انجام می دهند. مهم است که رقص آنها خوب باشد، زیرا نمایش فیزیکی بهترین شاخص کیفیت آن پرنده محسوب می شود.
وقتی پرنده ماده برای بار دوم آشیانه را بررسی کرد، به مدت یک هفته آن محل را ترک می کند تا آشیانه خودش را بسازد. و بعد از یک هفته برای مرحله سوم بازمی گردد. این بار عملکرد بهترین نامزدها را بررسی می کند. وقتی جفت خود را انتخاب کرد، رضایت خود را با صدای کوکو مانند ملایمی به پرنده نر اعلام می کند. جفت گیری به مدت چند ثانیه انجام می شود تا نسل جدید معماران به دنیا بیایند.
مرغ های کریچ ساز ماده نیز مانند انسان ها با افزایش سن، در انتخاب جفت پیشرفت می کنند. تحقیقات نشان می دهند که پرنده های ماده ای که اولین بار است جفت گیری می کنند یا فقط یک بار جفت گیری کرده اند خیلی زود از رقص پرنده نر هیجان زده می شوند و به خوبی پرنده نر را ارزیابی نمی کنند. پرنده هایی که چند سال جفت گیری کرده اند، به غیر از رقص پرنده نر به تزئینات آشیانه نیز خوب دقت می کنند.
بسیار جالب است که این پرنده برای ساختن آشیانه این همه زحمت می کشند. آثار هنری که آنها می سازند تا حدودی به این علت است که پرنده های ماده برای بزرگ کردن جوجه هایشان به پرنده های نر نیازی ندارند.
از آنجائیکه این پرنده ظاهر بسیار ساده ای دارند، سعی می کنند با تزئینات و چیدمان زیبای آشیانه، سادگی و زیبا نبودن ظاهر خود را جبران کرده و برای جفت آینده خود گنجینه های فراهم کنند.