خبرایران : مایکل روبین پژوهشگر موسسه مطالعاتی "امریکن اینترپرایز" نزدیک به نئومحافظه کاران امریکایی که پیش تر در مقاله ای وقوع کودتا در ترکیه را پیش بینی کرده بود با انتشار مقاله ای از احتمال وقوع کودتایی مشابه ترکیه این بار در عراق نوشته است.
او اشاره می کند که اکنون اجماعی در میان امریکایی ها و عراقی ها وجود دارد که پاکسازی های جاری نظامی در درون نیروهای مسلح ترکیه آن کشور را عملا برای مقابله با داعش فلج و ناکارآمد می سازد. او می نویسد:"بیش از یک سوم از فرماندهان ترکیه در زندان به سر می برند. موضوع آن است که ارتش ترکیه به سادگی نمی تواند وظایف پیشین خود را انجام دهد حتی اگر اردوغان نیز از آنان این موضوع را مطالبه کند این اقدام امکان پذیر نیست".
روبین در ادامه اشاره می کند که بسیاری در عراق نسبت به رویکرد کنونی اردوغان تردید دارند. آنان باور دارند که اردوغان منفعلانه اگر نه به طور مستقیم که به طور غیر مستقیم به نفع داعش کار می کند و پاکسازی های ارتش نیز در جهت خواست او یعنی انفعال در برابر داعش خواهد بود. روبین می نویسد:"شاید بتوان موضع کنونی اردوغان در قابل داعش را با موضع پاکستان در قبال طالبان در افغانستان مقایسه کرد. پاکستان نیز از طالبان و حضور آن در افغانستان به عنوان ابزاری برای چانه زنی سیاسی استفاده می کند". روبین این پرسش را مطرح می کند که ایا ممکن است کودتایی مشابه ترکیه در عراق اتفاق بیفتد و می نویسد:"درست است تفاوت های زیادی میان آنکارا و بغداد وجود دارد. اردوغان در طول 13 سال گذشته ترکیه را خفه کرده و اکنون در حال تثبیت دیکتاتور مطلق خود می باشد. در عراق اما از سال 2004 میلادی به این سو که آن کشور حاکمیت خود را بدست آورد چهار دولت در حال اداره امور هستند و بیش از نیمی از کشور نیز تحت کنترل آن ها نیست. ارتش عراق نیز ممکن است به اندازه ارتش ترکیه حرفه ای نباشد اما عراق نیز دارای سابقه طولانی مدت کودتا بوده است. من فکر نمی کنم کودتایی روی دهد اما اگر هم ارتش کودتا کند من تردید دارم که مردم عراق مشابه آن جه در ترکیه روی داد و حمایت زیادی از دولت صورت گرفت به خیابان بریزند و به حمایت از منطقه سبز عراق و نهاد های اداری و دولتی در آن برآیند". روبین در ادامه می نویسد":"اردوغان سیاستمداری فرقه گراست. او شیعیان را دوست ندارد و اظهاراتی علیه یهودیان داشته است. به نظر نمی رسد او از آرامش در عراق راضی باشد. زمانی که بحث به جنگ فرقه ای می رسد ترکیه، قطر و عربستان سعودی رادیکالیسم سنی و تقویت آن را برعهده گرفته اند. این واقعیت وجود دارد که ترکیه و ایران ممکن است منازعه خود را به عراق بکشانند در حالی که روابط به ظاهر دوستانه شان را حفظ خواهند کرد. نکته دیگر آن که درباره مسئله کردی نیز تنها ارتش ترکیه می توانست با کردها مقابله کند که اکنون این توان را ندارد".
روبین اشاره می کند که از تحکیم قدرت اردوغان در نگاه اول این مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان عراق است که سود خواهد برد و با ترکیه روابط گسترده تر تجاری خواهد داشت. اگرچه در اقلیم کردستان احتمال کودتا وجود ندارد و پیشمرگه های کرد کوچکتر از یک ارتش هستند اما همین موضوع می تواند توانایی بارزانی در سرکوب مخالفان را کاهش دهد. هرج و مرج در ترکیه پ ک ک را تقویت می کند آنان می توانند از نارضایتی عمومی از آن چه فساد خانواده بارزانی خوانده می شود به خصوص در میان ایزدی ها برای جلب هواداران تازه استفاده کنند". روبین می نویسد:"هیچ یک از این مسائل تصویر خوشایندی را پیش روی مان قرار نمی دهد. به طور خلاصه عراقی ها تحولات ترکیه را از نزدیک دنبال می کنند اما این که چه چیزی در اینده روی خواهد داد هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند