خبرایران: مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در پیامی به مناسبت 21 شهریور روز سینما گفت: سینمای کودک نیازمند شور و نشاطی کودکانه است.
به گزارش خبرایران از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، علیرضا حاجیان‌زاده در پیام خود نوشته است: در سال‌های اخیر نهادهای مختلف در تلاشند تا کودکان و نوجوانان بیشتر به کتاب و کتاب‌خوانی علاقه‌مند شوند و آمار کتاب‌خوانی در نسل آینده بالاتر برود. اما کم‌تر مسوول و نهادی در دو دهه‌ی اخیر به فکر ترویج سینما رفتن در بین کودکان و نوجوانان بوده است. در شرایطی که در بسیاری از کشورها تماشای آثار سینمایی خوب و متنوع، پابه‌پای کتاب‌خوانی اهمیت دارد، و هم آموزش و پرورش، هم خانواده و هم دست‌اندرکاران صنعت سینما به آن توجه می‌کنند.
در ادامه پیام مدیرعامل کانون آمده است: بسیاری از دست‌اندرکاران و مخاطبان سینمای کودک و نوجوان کشور، از سال‌های اوایل دهه‌ی 60 تا اوایل دهه‌ی 70، به‌عنوانِ دهه‌ی طلایی سینمای کودک و نوجوان نام می‌برند. در آن دوره، شاد کردن کودکان و نوجوانان و تقویت حس امیدواری، نشاط و شادابی در میان آنان به‌عنوان نیازی جدی شناخته می‌شد. در آن سال‌ها گروه سینماهای کودک و نوجوان برای نمایش فیلم‌های مناسب این گروه سنی تعریف شده بود و نشان ویژه‌ی خود را داشت.
به اعتقاد وی، بسیاری از علاقه‌مندان و دست‌اندرکارانِ امروزِ سینمای ایران، با تماشای فیلم‌های کودک و نوجوان ایرانی در سینماهای مخصوص کودکان و نوجوانان در دهه‌ی 60 و 70 که با نشان «خورشید خندان» علامت‌گذاری شده بودند به سینما علاقه پیدا کردند. در واقع، در آن سال‌ها در کنار تولید، مرحله‌ی پس‌تولید هم مورد توجه قرار داشت و اکران فیلم‌های کودک و نوجوان، و جذب کودکان و نوجوانان به سینماهای ویژه‌ی خود، چه از طریق مدارس و چه با همراهی پدران و مادران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود؛ اتفاقی که سال‌هاست فراموش شده‌است؛ گرچه گویا هنوز آن «خورشید خندان» بالای سر در سینما سعدی تنها باقی مانده و دلش برای شور و هیجان کودکان و نوجوانان تماشاگر سینما تنگ شده است. مخصوصاً که امسال طلسم سینما نرفتن بزرگ‌سالان شکسته شد و حالا شاهد روزهای خوش و روبه‌رونق صنعت سینمای کشور در این بخش هستیم، بیشتر می‌توان به حل مسئله‌ی نمایش فیلم‌های گروه کودک و نوجوان امیدوار بود.
حاجیان‌زاده در ادامه این پیام تأکید کرده است: البته نباید فراموش کرد که صرف برقراری چرخه‌ی عرضه و تقاضا، ساخت و اکران، ساختن فیلم و سینمارفتن و تماشای فیلم، همه‌ی نیازهای این حوزه را برطرف نمی‌کند. دنیای امروز اقتضا می‌کند که هم به مرحله‌ی پیش‌تولید و مطالعات و تحقیقات لازم در آن مرحله اهمیت بدهیم و هم به فضای کلی سالن‌های نمایش فیلم برای این دسته از مخاطبان توجه ویژه‌ای داشته باشیم.
مدیرعامل کانون در پایان پیام خود آورده است: شاید اگر بار دیگر چرخه‌ی اکران و نمایش فیلم‌ها به حرکت درآید، کودکان و نوجوانان با همراهی خانواده‌ها و مدارس شور و هیجان خود را به این عرصه بیاورند و فضایی متفاوت از سال‌های اخیر بیافرینند، سرمایه‌گذاران به این بخش بیشتر توجه کنند و متناسب با وضعیت زندگی امروزی کودکان و نوجوانان، به طراحی فضای داخلی و بیرونی سالن‌ها و امکانات و قابلیت‌های جنبی نمایش فیلم برای این گروه نیز بپردازند، تا هم اقتصاد این هنر- صنعت بتواند رونق بگیرد و هم با برخورداری از فضای بازی در کنار عروسک‌ها و مجسمه‌هایی از شخصیت‌های فیلم، مسابقه، وسایل نقاشی و تفریح، روزهای لذت‌بخش و خاطره‌انگیزی برای کودکان فراهم شود.
متن کامل پیام مدیرعامل کانون به شرح زیر است:
سینمای کودک، نیازمند شور و نشاطی کودکانه
در سال‌های اخیر نهادهای مختلف در تلاشند تا کودکان و نوجوانان بیشتر به کتاب و کتاب‌خوانی علاقه‌مند شوند و آمار کتاب‌خوانی در نسل آینده بالاتر برود. اما کم‌تر مسئول و نهادی در دو دهه‌ی اخیر به فکر ترویج سینمارفتن در بین کودکان و نوجوانان بوده است. در شرایطی که در بسیاری از کشورها تماشای آثار سینمایی خوب و متنوع، پابه‌پای کتاب‌خوانی اهمیت دارد، و هم آموزش و پرورش، هم خانواده و هم دست‌اندرکاران صنعت سینما به آن توجه می‌کنند.
بسیاری از دست‌اندرکاران و مخاطبان سینمای کودک و نوجوان کشور، از سال‌های اوایل دهه‌ی 60 تا اوایل دهه‌ی 70، به‌عنوانِ دهه‌ی طلایی سینمای کودک و نوجوان نام می‌برند. در آن دوره، شادکردن کودکان و نوجوانان و تقویت حس امیدواری، نشاط و شادابی در میان آنان به‌عنوان نیازی جدی شناخته می‌شد. در آن سال‌ها گروه سینماهای کودک و نوجوان برای نمایش فیلم‌های مناسب این گروه سنی تعریف شده بود ونشان ویژه‌ی خود را داشت.
بسیاری از علاقه‌مندان و دست‌اندرکارانِ امروزِ سینمای ایران، با تماشای فیلم‌های کودک و نوجوان ایرانی در سینماهای مخصوص کودکان و نوجوانان در دهه‌ی 60 و 70 که با نشان «خورشید خندان» علامت‌گذاری شده بودند به سینما علاقه پیدا کردند. در واقع، در آن سال‌ها در کنار تولید، مرحله‌ی پس‌تولید هم مورد توجه قرار داشت و اکران فیلم‌های کودک و نوجوان، و جذب کودکان و نوجوانان به سینماهای ویژه‌ی خود، چه از طریق مدارس و چه با همراهی پدران و مادران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود؛ اتفاقی که سال‌هاست فراموش شده‌است؛ گرچه گویا هنوز آن «خورشید خندان» بالای سر در سینما سعدی تنها باقی مانده و دلش برای شور و هیجان کودکان و نوجوانان تماشاگر سینما تنگ شده است. مخصوصاً که امسال طلسم سینما نرفتن بزرگ‌سالان شکسته شد و حالا شاهد روزهای خوش و روبه‌رونق صنعت سینمای کشور در این بخش هستیم، بیشتر می‌توان به حل مسئله‌ی نمایش فیلم‌های گروه کودک و نوجوان امیدوار بود.
البته نباید فراموش کرد که صرف برقراری چرخه‌ی عرضه و تقاضا، ساخت و اکران، ساختن فیلم و سینمارفتن و تماشای فیلم، همه‌ی نیازهای این حوزه را برطرف نمی‌کند. دنیای امروز اقتضا می‌کند که هم به مرحله‌ی پیش‌تولید و مطالعات و تحقیقات لازم در آن مرحله اهمیت بدهیم و هم به فضای کلی سالن‌های نمایش فیلم برای این دسته از مخاطبان توجه ویژه‌ای داشته باشیم.
شاید اگر بار دیگر چرخه‌ی اکران و نمایش فیلم‌ها به حرکت درآید، کودکان و نوجوانان با همراهی خانواده‌ها و مدارس شور و هیجان خود را به این عرصه بیاورند و فضایی متفاوت از سال‌های اخیر بیافرینند، سرمایه‌گذاران به این بخش بیشتر توجه کنند و متناسب با وضعیت زندگی امروزی کودکان و نوجوانان، به طراحی فضای داخلی و بیرونی سالن‌ها و امکانات و قابلیت‌های جنبی نمایش فیلم برای این گروه نیز بپردازند، تا هم اقتصاد این هنر- صنعت بتواند رونق بگیرد و هم با برخورداری از فضای بازی در کنار عروسک‌ها و مجسمه‌هایی از شخصیت‌های فیلم، مسابقه، وسایل نقاشی و تفریح، روزهای لذت‌بخش و خاطره‌انگیزی برای کودکان فراهم شود.
علیرضا حاجیان‌زاده
مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان