خبرایران:معاون وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه «تصور ذهنی مردم از رونق بازار مسکن، حدفاصل سال‌های ۸۹ تا ۹۱ است»گفت: رونق یعنی پروانه‌های ساخت مسکن و مصرف سیمان و سایر مصالح باید به‌مانند آن زمان باشد اما در واقعیت تکرار آن اتفاقات در جامعه نه‌تنها مطلوب نیست بلکه امکان‌پذیر هم نیست.
به گزارش خبرایران به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، حامد مظاهریان در اولین جلسه اتاق فکر مسکن سال 96 با اشاره به گزارش مرکز آمار ایران در سال 95 اظهار داشت: انتشار گزارش مرکز آمار ایران در اسفندماه سال 95 به گستره‌ای از دغدغه‌‌ها دامن زده است. از این رو یکی از اقدامات مهم فهم درست آمار ارایه شده و سپس تفسیر داده‌ها و استفاده از آن در فرایندهای مربوط به برنامه‌ریزی حوزه مسکن است.
وی افزود: اطلاعات اولیه منتشر شده از سرشماری سال 1395 نشان می‌دهد که سیاست‌های مخرب اقتصادی گذشته تبعات ویرانگری در حوزه سرمایه گذاری در بخش مسکن را به‌دنبال داشته است. درحالی‌که در گذشته با احتیاط درباره آمار خانه‌های خالی صحبت می‌شد اما داده‌های سرشماری اخیر نشان‌دهنده ابعاد نگران کننده‌ای از میزان سرمایه‌گذاری کلانی است که در خانه‌های خالی حبس شده است.
معاون وزیر راه و شهرسازی با تاکید بر اینکه باید با استفاده از تجارب جهانی و مطالعات داخلی سیاست‌گذاری درستی در قبال خانه‌های خالی انجام دهیم افزود: رونق بازار مسکن نیازمند بازتعریف مجدد است.
وی گفت: تصور ذهنی مردم از رونق بازار مسکن، حدفاصل سال‌های 89 تا 91 است و فکر می‌کنند رونق یعنی پروانه‌های ساخت مسکن و مصرف سیمان و سایر مصالح باید به‌مانند آن زمان باشد درحالی‌که باید به‌طور شفاف در جامعه تبیین شود که تکرار آن اتفاقات در جامعه نه‌تنها مطلوب نیست بلکه امکان‌پذیر هم نیست.
وی ادامه داد:سرمایه‌هایی که می‌توانست بخش مولد اقتصاد کشور را به حرکت درآورد اکنون با برآورد تقریبی 200 میلیارد دلار در خانه‌های خالی به تله افتاده است. تداوم تولید خانه‌های بدون متقاضی مصرفی نه‌تنها درست نیست بلکه شرایط اقتصادی نیز پذیرای آن نیست.
مظاهریان بیان داشت: در بخش اول باید به فهم درستی از آمار حاصل از سرشماری در مورد درصد خانه خالی، درصد خانه دوم و میزان واحدهای ناتمام در کشور رسید. انتظار می‌رود در هفته‌های آینده گزارش‌های تفصیلی‌تری از سوی مرکز آمار ارایه شود.
وی افزود:در بخش دوم باید تجارب داخلی و جهانی را مورد بررسی قرار دهیم که راه‌کارها در مواجهه با خانه خالی چیست؟ یکی از ابزارها باید مالیات باشد، پیشنهاد دیگر تغییر عملکرد این خانه‌ها برای دیگر نیازهای شهر مانند هتل‌آپارتمان و ... است اما باید دید چقدر ظرفیت وجود دارد و فرایند آن باید به چه صورتی باشد.
وی در ادامه گفت: البته برخی کشورها مانند قبرس و اسپانیا با سیاست‌گذاری‌هایی مانند دادن اقامت توانستند مشکلات خود در مورد خانه‌های خالی را برطرف کنند. اما این مساله موضوعی است که کشور ما به‌طورجدی در برابر آن قرار نگرفته است.
معاون وزیر راه و شهرسازی تصریح کرد: سرمایه‌گذاران خانه‌های خالی به نظر میرسد به تفاوت وضعیت موجود با گذشته پی‌برده‌اند اما گروهی همچنان با پافشاری بر عقایدِ خود و به امید اینکه این دوران نیز می گذرد و به سود خود دست خواهند یافت در فکر تداوم وضعیت گذشته هستند. از دیگر سو درحالی که میزان سرمایه هنگفتی در خانه‌های خالی به تله افتاده است برنامه‌ریزی مسکن برای دهک‌های میانی و پایینی جامعه که مصرف کننده واقعی هستند نیازمند سرمایه است.
معاون امور مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی در ادامه بیان داشت: اگر واقع‌بینانه به این موارد توجه شود کسی که طی 4 سال موفق به فروش این آپارتمان‌ها نشده است با توجه به پرداخت بهره بانکی به‌طور تقریبی از سرمایه آن چیزی باقی نمانده است و در حقیقت اتفاقاتی در حال رخ دادن است که هم‌اکنون ما تنها شاهد نوک قله کوه یخی هستیم و باید بتوانیم برای چاره‌جویی هم‌فکری کنیم.