خبرایران: رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی گفت: درحال حاضراز هزارمرکز علمی کاربردی در سراسر کشور۹۰۰ مرکز فعال هستند ومتاسفانه در گذشته این مراکز درمحیط کار شکل نگرفتند و رشته‌ها ماموریت‌‌محور نبودند؛ اما ماموریت‌گرایی مراکزاز سال ۹۵ شروع شد.
به گزارش خبرنگارخبرایران، نشست خبری «دانشگاه جامع علمی کاربردی» صبح امروز دوشنبه ۱۸ اردیبهشت ماه 1396 با حضور«دکترمحمد‌حسین امید»رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی و اصحاب رسانه، در ساختمان مرکزی دانشگاه علمی کاربردی برگزارودراین نشست خبری «دکتر محمد‌حسین امید»رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی اظهارداشت: پس از نام‌گذاری سال ۹۶ از سوی مقام معظم رهبری به نام اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال ما در این دانشگاه وظیفه سنگینی را برای خود قائل شده‌ایم و باید انجام دهیم.
رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی تصریح کرد:مشکل اساسی کشور در حال حاضر مشکل بیکاری است و به همین دلیل بود که رهبری امسال را با این عنوان نام‌گذاری کردند. بدون تولید مسلما اشتغال شکل نمی‌گیرد و بدون نیروی شاغل هم تولید نمی‌تواند پایدار باشد.
وی خاطر نشان کرد: مادر بحث اشتغال فکر می‌کنیم تربیت نیروهای کارآفرین از رسالت‌های این دانشگاه است و یکی از تکالیف آموزش عالی در برنامه ششم توسعه این است که دانشجویان مهارتی از ۲۰ درصد در ابتدای برنامه به ۳۰ درصد در انتهای آن برسند. اگر فکر کنیم که جمعیت دانشجویی کشور در پایان برنامه به چهار میلیون برسد و به این هدف کمی هم برسیم؛ بنابراین نیاز داریم تا در پایان برنامه یک میلیون و ۲۰۰ هزار دانشجوی مهارتی داشته باشیم.
دکترامید عنوان داشت: نکته مهم این است که ما اکنون هم که در شروع برنامه هستیم آن عدد پیش‌بینی شده در ابتدای برنامه را نداریم در حالی که امروز باید ۸۵۰ هزار دانشجوی مهارتی می‌داشتیم اما کمتر از عدد مصوب برنامه است.
وی ادامه داد: دانشجوی مهارتی دانشجویی است که دوره‌های فنی و حرفه‌ای را تمام کرده باشد و ۷۰ درصد آموزش او عملی بوده باشد و عمدتا دو سوم دانشجویان مهارتی در دانشگاه علمی‌کاربردی تحصیل می‌کنند و حدود ۲۰ درصد هم در فنی‌و‌حرفه‌ای و سایر زیرنظام‌های آموزشی هستند.
رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی تاکید کرد: دردانشگاه جامع علمی کاربردی اگر قرار بود ۷۰ درصد نقش را ایفا کنیم، اکنون باید ۶۵۰ هزار دانشجوی مهارتی می‌داشتیم، در حالی که الان جمعیت دانشجویی ما زیر ۵۰۰ هزار نفر است.
وی گفت: تعداد کسانی که دوره‌های مهارتی را در این دانشگاه تمام کرده‌اند و اکنون شاغل هستند نسبت به سایر زیر نظام‌ها بیشتر است و این یک مزیت به حساب می‌آید. اگر ما بتوانیم شرایط لازم را برای تربیت مهارتی دانشجویان فراهم کنیم و رشته‌های جدید را توسعه دهیم و همچنین با شناسایی مشاغل، به اعتقاد من این تناقض قابل حل است.
دکترامید به وضعیت مراکز این دانشگاه نیز اشاره و ابرازداشت: در حال حاضر از هزار مرکز علمی کاربردی در سراسر کشور، ۹۰۰ مرکز فعال هستند. متاسفانه در گذشته این مراکز در محیط کار شکل نگرفتند و رشته‌ها ماموریت‌‌محور نبودند؛ اما ماموریت‌گرایی مراکز از سال ۹۵ شروع شد و در مهر امسال این سیاست را تقریبا به طور کامل اجرایی می‌کنیم تا نقشی اساسی در موضوع اشتغال ایفا کنیم.
وی یادآورشد: در دنیا بیش از ۱۵ هزار شغل شناخته شده است ولی در کشور ما متاسفانه آمار دقیقی نیست، گفته میشود که تعداد آنها به سه هزار شغل میرسد. بنابراین شکاف عمیقی حدود ۱۲ هزار شغل در این میان وجود دارد و ما باید این مشاغل را به ۵ هزار شغل برسانیم و بر‌اساس توانایی که در این دانشگاه وجود دارد به دولت هم پیشنهاد داده‌ایم.
رئیس دانشگاه جامع علمی کاربردی اضافه کرد: ما برای این مشاغل پودمان‌ها سرفصل‌ها و رشته تعریف می‌کنیم و دانشجویان را آماده محیط کار می‌کنیم، لازمه این کار شناسایی مناطق کشور بود که با شروع منطقه‌بندی در دانشگاه علمی کاربردی ۹ منطقه شناسایی شدند که به آنها اختیاراتی داده شده است و در حال شناسایی ظرفیت‌ها و مزیت‌های مناطق خود هستند و به این ترتیب این هدف را با رویکرد ماموریت‌گرایی و تعریف مشاغل جدید محقق می‌کنیم.
وی به مشکلات دوره‌های قبل این دانشگاه نیز اشاره کرد و گفت: در مقاطعی توجه دانشگاه به تک درس‌ها و تک پودمان‌ها کم شده بود و مانند سایر زیر نظام‌ها مدرک‌گرایی در این دانشگاه هم رواج داشت. از ۴۷۸ تک پودمان و تک درس موجود ۱۵۹ مورد در نیمه دوم سال ۹۵ به تصویب رسیده است و در آینده‌ای نزدیک نیز ۵۹ تک درس دیگر هم در شورا به تصویب میرسد.
دکترامیددرپایان گفت: بر اساس مشاغل جدید این پودمان‌ها تعریف می‌شوند و در مرحله بعد از این تک پودمان‌ها مقطع هم بیرون می‌آید و می‌توانیم به دانشجویان مدرک بدهیم. ما امیدواریم بتوانیم نیازهای دستگاهها را برای آموزش‌های بین سطوح هم جبران کنیم تا آموزش مهارتی برای دستگاه‌های مختلف اجرا شود وشاهد رشد خوبی دراین خصوص باشیم.