خبرایران:رقابت‌های انتخاباتی هر چند با گسترش ساختار دولت‌های دموکراتیک، تقریبا روند یکسانی را طی می‌کنند اما هنوز کشورهایی هستند که به سیاق خود بر چرخه رقابت سیاسی می‌چرخند. این ماجرا از آن جهت جالب است که بدانیم کدام کشورها به نام‌های خود نزدیک‌ترند؛ جمهوری، جمهوری فدراتیو، جمهوری پارلمانی و …
به گزارش خبرایران به نقل از ایسنا، مردم در اکثر کشورها، اگر شده حتی برای یک بار در سال پای صندوق‌های رای می‌روند تا فرد یا حزب مورد نظر خود را انتخاب کرده یا موضع خود را نسبت به مسئله‌ای ابراز کنند؛ در این میان البته هستند هنوز کشورهایی که با فضای انتخابات و صندوق و رای غریبه‌اند.
رقابت‌های انتخاباتی یکی از تعیین‌کننده‌ترین دوران‌ها برای جلب یا دفع افرادی است که هنوز برای رای دادن گزینه‌ای انتخاب نکرده‌اند وگرنه بهتر است بدانید، آن‌هایی که خود را متعلق به حزب و جریان خاصی می‌دانند به هیچ وجه تحت تاثیر این رقابت‌ها قرار نمی‌گیرند چرا که انتخاب خود را کرده‌اند و سال‌ها یا کم‌تر از آن حتی ماه‌ها وقت داشته‌اند تا به مواضع خود فکر کنند، بر آن‌ها مومن‌تر شوند یا تبری جویند.
در این گزارش از شرق اروپا به غرب و پس از آن از آمریکای لاتین و رقابت‌های انتخاباتی این کشورها گفته میشود.
روسیه
از سال ۱۹۹۱ و فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی تا امروز این کشور شاهد ۶ انتخابات ریاست‌جمهوری و ۷ انتخابات پارلمانی بوده است. رییس‌جمهور در روسیه با رای مستقیم مردم انتخاب میشود و از سال ۲۰۱۲ به بعد می‌تواند برای دو دوره شش ساله در قدرت بماند. پیش از این اما دوره‌های ریاست‌جمهوری در روسیه چهار ساله بود.
حکومت حزب کمونیست در اواخر سده بیستم در این کشور توقعات را از فضای انتخاباتی بسیار کم کرده است. از اولین دوره‌ای که یلتسین با فروپاشی جماهیر شوروی و کناره‌گیری گورباچف به عنوان رییس‌جمهور رسمی روسیه انتخاب شده است تاکنون تنها دو نفر دیگر ریاست‌جمهوری را در این کشور عهده‌دار شده‌اند.
در سال پایانی دولتش، یلتسین کناره‌گیری و معاون وقت خود یعنی ولادیمیر پوتین را به عنوان رییس‌جمهور موقت معرفی کرد.
پس از چند ماه در ماه مارس ۲۰۰۰ اولین انتخابات حساس در روسیه برگزار شد که با وجود ادعاهایی مبنی بر تقلب ولادیمیر پوتین در آن پیروز شد.
انتخابات آتی در این کشور سال ۲۰۱۸ برگزار میشود در حالی که در روسیه هزاره سوم، تنها پوتین و معاونش مدودف روسای جمهور آن بوده‌اند.
در این میان حزب کمونیست به عنوان یکی از احزاب مهم روسیه همواره در انتخابات این کشور در رتبه دوم ایستاده است.
در دو دوره گذشته ریاست‌جمهوری پای مناظره دو نفره نیز به روسیه باز شده است و نامزدها به این ترتیب برنامه‌های خود را به اطلاع عموم رسانده‌اند؛ برنامه‌هایی که چندان هم با اقبال عمومی مواجه نشده‌اند. سخنرانی در میان هوادارن نیز از دیگر اقداماتی است که نامزدها در این کشور برای شور انتخاباتی از آن استفاده می‌کنند.
انتخابات روسیه در این سال‌ها بدون حاشیه برگزار شده است جز در سال ۲۰۱۲ که برای اولین بار مردم برای انتخاب رییس‌جمهوری برای شش سال پای صندوق می‌آمدند. تجمعات در روسیه از اواخر سال ۲۰۱۱ و در اعتراض به نتیجه انتخابات پارلمانی آغاز و تا سال ۲۰۱۳ در اعتراض به حزب حاکم و اعضای آن یعنی پوتین و مدودف ادامه یافت.
انتخابات در این کشور در زمره کم‌هزینه‌ترین انتخابات کشورهای جهان جای دارد. در آلمان کسی به خرج‌های کلان ستادهای تبلیغاتی اعتقادی ندارد، به همین دلیل دوره تبلیغات در آن بسیار کوتاه و کم جنب و جوش است.
قدرت اجرایی را در این کشور اروپایی صدراعظم در اختیار دارد و چون سمت نخست‌وزیری در بسیاری از کشورها، صدراعظم در آلمان به شدت به احزاب وابسته است. آلمانی‌ها تنها نمایندگان مجلس بوندستاگ (مجلس نمایندگان) خود را به صورت مستقیم انتخاب می‌کنند و از آن‌جا به بعد سرنوشت سیاسیون این کشور به دست اعضای این مجلس می‌افتد.
اما در دوره پیش از انتخابات و به اصطلاح در دوران تبلیغ، تجمعات هواداران به صورت پراکنده برگزار میشود که در بعضی از آن‌ها رهبر حزب متبوع حضور می‌یابد.
تبلیغات تلویزیونی در آلمان بسیار محدود است و معمولا پس از انتخابات عمومی مجلس و پیش از انتخاب صدراعظم شدت می‌گیرد.
براساس قانون آلمان، با پایان دوره چهار ساله نمایندگان بوندستاگ و به تبع آن دوران صدراعظمی، انتخابات مجلس برگزار میشود. پس از انتخابات، رییس‌جمهور این کشور در اقدامی تشریفاتی رهبر پرطرفدارترین حزب را به عنوان گزینه صدراعظمی به بوندستاگ معرفی می‌کند. پس از آن این نمایندگان هستند که صدراعظم را تایید یا رد می‌کنند. در صورت رد گزینه پیشنهادی، اعضای این مجلس، خود فرد دیگری را معرفی و بار دیگر رای‌گیری می‌کنند.
در دوران پس از انتخابات عمومی مجلس تا رای اعتماد به گزینه صدراعظمی گاهی مردم آلمان شاهد برگزاری مناظرات تلویزیونی هستند اما در نهایت چون اهمیت اصلی را برای مردم احزاب دارند و نه نامزدها، معمولا سابقه و سیاست‌های حزبی تعیین‌کننده خواهد بود نه تبلیغات.
آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری در این کشور در سال ۲۰۱۵ برگزار شد در حالی که اولین انتخابات این کشور بود که به دور دوم کشیده شد.
انتخابات با این حال سابقه‌ای طولانی‌مدت در تاریخ آرژانتین دارند و مردم این کشور با فضای آن غریبه نیستند هر چند که شاید قوانین انتخاباتی آن عجیب به نظر برسد و هر سال به نوعی تغییر کند.
در حالی که افراد از ۱۶ سالگی در این کشور آمریکای جنوبی واجد شرایط رای‌دهی هستند، بر اساس قانون حضور در انتخابات برای افراد ۱۸ تا ۷۰ ساله اجباری است و افراد زیر ۱۸ سال در رای دادن مختار هستند.
در آرژانتین مانند سایر کشورهای چندحزبی، نامزدها می‌توانند هم از سوی احزاب، هم به صورت ائتلافی و هم به صورت مستقل و انفرادی در مهمترین رقابت سیاسی این کشور اعلام کاندیداتوری کنند.
فضای پیش از هر انتخابات هم در آرژانتین در کمال شباهت به سایر کشورها منحصر به فرد است. از سال ۲۰۱۶ برگزاری دو مناظره میان نامزدهای ریاست‌جمهوری از منظر قانون اجباری شد در حالی که پیش از این حضور نیافتن نامزدها در مناظره با نمایش دادن جای خالی آن‌ها در محل مناظره به ریشخند گرفته می‌شد و رسانه‌ها از عدم توانایی این افراد برای دفاع از برنامه‌های خود و معرفی آن‌ها می‌نوشتند.
بر اساس این قانون جدید که به صورت عملی در انتخابات سال ۲۰۱۹ آرژانتین اجرا میشود، بین ۲۰ تا ۷ روز مانده به انتخابات باید دو مناظره میان نامزدها برگزار شود و در صورتی که انتخابات به دور دوم کشیده شد در خلال ۱۰ روز تا برگزاری انتخابات دور دوم مناظره‌ای دیگر میان دو نامزد باقی مانده صورت خواهد گرفت. از این دو مناظره اجباری، یکی بر اساس قانون باید خارج از شهر بوئنوس آیرس برگزار شود تا سایر مردم نیز برای مشارکت در انتخابات ترغیب شوند.
البته شرکت نکردن در این مناظره‌ها به مجازات سنگینی ختم نمی‌شود و نامزد غایب در نهایت از دقایق حضورش در رادیو و تلویزیون محروم میشود. به این ترتیب سایر نامزدها این فرصت را خواهند داشت تا علاوه بر حضور در مناظره برای ارائه برنامه‌های خود، چندین دقیقه در رادیو و تلویزیون دولتی کشورشان برنامه داشته باشند.
تا پیش از انتخابات سال ۲۰۱۵، نامزدهای انتخاباتی آرژانتینی به دلیل خاطره سیاسی نه چندان خوب سال ۱۹۸۹ که طی آن به دلیل حضور پیدا نکردن یکی از نامزدها، نامزد دیگر مجبور به مناظره با صندلی خالی شد، هرگز در مناظره‌ها شرکت نکرده‌اند و مناظره را بخشی از فرهنگ انتخاباتی خود نمی‌دانند.
با این حال از سال ۲۰۱۵ تلاش گروه‌های مدنی و درخواست برخی سیاستمداران در نهایت برگزاری و حضور دراین مناظره‌ها که گفته میشود ” به نفع دموکراسی است” اجباری کرد.
علاوه بر این مانند بسیاری دیگر از کشورهای جهان در دوران پیش از انتخابات، تجمعات انتخاباتی حامیان نامزدها با حضور و سخنرانی‌های نامزدهای مورد نظر در آرژانتین هم برقرار است.