خبرایران: «سید عباس صالحی» معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: نثر سیمین نثر خود او بود، دلبستگی به نثر ناصرخسرو که آل احمد از آن اثر پذیرفت، اما بعد سیمین آن نثر را رها کرد. آن نثر شلاقی و عصبی بود، همان نثر جلال، اما نثر سیمین روان و آرام بود،بدون تنش و عصبانیت بود
به گزارش خبرنگار خبرایران، مراسم بزرگداشت زنده‌یاد سیمین دانشور به عنوان «سیمین 1300 - 1390» عصر امروز با حضور«سید عباس صالحی» معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، «حسینعلی قبادی» معاون پژوهشی پژوهشگاه علوم انسانی«افسانه بایگان»بازیگر سینما و تلویزیون ، «فریبا کوثری» بازیگر سینما و تلویزیون، «لیلی ریاحی» فرزندخوانده سیمین دانشور ، «علی خلاقی» همسر ریاحی همسر لیلی ریاحی ، «حسین پاینده» مدرس داستان‌نویسی، «جوادمحقق» شاعر، «غلامرضا امامی» نویسنده ادبیات «سیمین پناهی‌فر» نویسنده ادبیات ،علاقه مندان و طرفداران این شاعرو اصحاب رسانه در تالار شهناز خانه هنرمندان برگزار شد.
دراین مراسم «غلامرضا امامی» از دوستان خانوادگی سیمین دانشور و نویسنده کشورمان اظهارداشت: خوشحالم انقطاع فرهنگی که برخی به آن دامن می‌زنند را در این مجلس شاهد نبود و شکسته شده است و ما یاد زنی را زنده می‌کنیم که در میان دانش‌آموزان دیپلمه سراسر کشور، دختر و پسر اولین بود. نخستین زنی بود که دکترای ادبیات فارسی گرفت. نخستین کسی بود که گذشته از دکترا رئیس کانون نویسندگان ایران شد او در بسیاری چیزها اولین بود و با تمام افق‌های باز نسبت داشت.
امامی تصریح کرد: در چشم من هم جلال مظهر شکوه بود و سیمین بیش از هر کسی یک انسان بود او اول انسان بود و بعد نویسنده. نخستین زنی بود که قصه به زبان انگلیسی نوشت او پلی برای پیوستن از حال به آینده از گذشته به حال از امروز به فردا بود. در این پل مترجم توانایی بود و «سووشون» زمانی منتشر شد که جلال در حیات نبود و کسی که این دو زن و مرد را مقابل هم قرار می‌دهد جفا می‌کند زیرا سیمین انگشتر جلال را تا آخرین لحظات در دست داشت.
وی خاطرنشان کرد: سیمین هنرمند بود و کار هنرمند پرواز به حقیقت و واقعیت است سیمین به کلام اعتبار بخشید و ایشان به من گفت امام موسی صدر از من خواسته تا کتاب را به عربی ترجمه کند حق تألیف را هم می‌دهد دانشور با این ترجمه موافقت کرده بود بنا بود این کتاب به عربی ترجمه شود اما محقق نشد. در زیبایی کلام سیمین همین بس که زیبا زندگی کرد، زیبا نوشت و به آزادی بها داد و در این حقیقت بسیاری را سهیم کرد.
در ادامه این مراسم «جواد محقق شعری» را که حدود 30 سال پیش برای جلال آل احمد سروده بود، خواند و در ادامه شعر بانوی قصه‌های غزل‌وار را به یاد سیمین خواند. در این مراسم مستند بی‌سرو سیمین پخش شد.
در این مراسم لیلی ریاحی فرزندخوانده سیمین دانشور شعری برای دانشور خواند و در ادامه پیرامون تکلیف وصیت سیمین دانشور گفت: احتمالاً تا هفته آینده پاسخ آن مشخص می‌شود اما هنوز قطعی نیست.
اما در ادامه علی خلاقی همسر ریاحی همسر لیلی ریاحی پشت تریبون آمده و با اشاره به خبر غلط روزنامه آرمان گفت: اموال خانم دانشور همان خانه مشترک او با جلال آل‌احمد است و ممکن است میلیاردها تومان ارزش داشته باشد، ولی کسی چشم داشتی به آن ندارد، بر اساس وصیتنامه سیمین خانم، خانم لیلی ریاحی تنها وارث قانونی اوست، ولی متاسفانه خانم ویکتوریا دانشور این مسئله را که خانم ریاحی تنها وارث ایشان است، هنوز قبول نکرده است.
خلاقی عنوان داشت: خواهر این نویسنده به حکمی که چندی پیش دادگاه در مورد اصالت وصیتنامه دانشور صادر کرده و در آن تاکید شده این وصیتنامه واقعی و به خط خود اوست، اعتراض کرده و هم اکنون این پرونده در شعبه 55 در دادگاه و زیر نظر قاضی اصلان‌پور، در دست بررسی است.
وی افزود: متأسفانه 2 سال است که به خانه سیمین و جلال نرفته‌ایم و احتمال دارد، هفته آینده حکم قطعی در مورد اصالت وصیتنامه خانم سیمین دانشور صادر شود، امیدوارم به زودی کوه سرگردان نیز پیدا شود و تکلیف آن مشخص شود.
درادامه این مراسم «سید عباس صالحی» معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی هم طی سخنانی اظهارداشت: در تاریخ ادبیات معاصر ایران حضور زنان محسوس و ملموس است، ما در ادبیات کلاسیک خود پروین اعتصامی و در حوزه داستان‌نویسی سیمین دانشور و دیگر زنان نامدار را داریم و سیمین از این شانس تاریخی برخوردار بود که اولا خانواده‌ای هنرشناس و هنرمند داشته باشد و ثانیا در دوره تاریخی خود در دانشگاه تحصیل کرد و در آن فضا بال و پر علمی یافت. ثالثا در کنار جلال قرار گرفت.
وی عنوان داشت: جلال آل احمد برای او یک نقطه اتکا بود، اما نقطه ماندن نبود. او فرضیت خود را کنار جلال از بین نبرد، سیمین، سیمین بود و در کنار جلال سیمین ماند. او با همه اشتراکات تمایزات خود را داشت و اعتقاد دارم که سیمین در کنار جلال زیست اما سیمین دانشور بود نه سیمین آل احمد، جلال شکوه و جاودانگی خود را در تاریخ ادبیات داشت، سیمین در کنار جلال زیست اما همیشه سیمین دانشور بود نه سیمین آل احمد.
صالحی ادامه داد: وقتی زندگی سیمین و آثار او را می‌بینیم، نکته قابل توجه این است که فردی که بتواند در کنار موجی چون جلال زندگی کند اما فرو نرود، توانایی خاصی باید داشته باشد. او در کنار جلال زندگی کرد اما همچنان سیمین دانشور باقی ماند. با همه علاقه‌ها و اشتراکات و دلبستگی‌هایی که تا پایان عمر داشت و انگشتر جلال را از دست خارج نکرد، تا پایان عمرش سیمین بود و سیمین نسل خود را داشت و دلبستگی به نثر ناصرخسرو که آل احمد از آن اثر پذیرفت و بعد سیمین آن نثر را رها کرد .
وی افزود: نثر سیمین نثر خود او بود، دلبستگی به نثر ناصرخسرو که آل احمد از آن اثر پذیرفت، اما بعد سیمین آن نثر را رها کرد. آن نثر شلاقی و عصبی بود، همان نثر جلال، اما نثر سیمین روان و آرام بود،بدون تنش و عصبانیت بود.همچنین فاصله‌ای که سیمین داشت، او را از موج‌های سیاسی جدا کرد، البته سیمین تعلق به سیاست داشت، اما درگیر امواج سیاسی نشد. کسی که بتواند در کنار آل احمدی که دغدغه‌هایش ترکیبی از سیاست و ادبیات بود، زندگی کند و موج سیاسی او را به همراه نبرد، این موضوع حائز اهمیت است و به درستی سیمین این‌چنین بود.
معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی ابرازداشت: سیمین ترکیب بین واقع‌گرایی و اسطوره‌گرایی را رعایت می‌کرد اما آل احمد به شدت رئالیست در همه چیز بود، سیمین ریشه در گذشته، نگاه به حال و تصویر از آینده داشت و این ترکیب را در آثار مختلف چون سوواشون می‌توان دید. این هنر سیمین بود. سیمین توانست ترکیبی از چیزهایی که آل احمد نداشت، داشته باشد، اما مهم این بود که سیمین، سیمین ماند و ترکیب‌های خاصی که او داشت و حتی نثر و نگاه سیمین ترکیبی از تصویرسازی چندگانه بود.
وی در پایان گفت: این مهم از سیمین در رفتار و آثار او ریشه در هویت داشت. آل احمد در مقطعی بین حال و گذشته درگیر بود و نتوانست دل در گذشته برهد و چشم به تحول آینده بدهد، اما سیمین با نگاه اعتدال‌گرایانه تاریخ خود را به یاد داشت. موارد یاد شده قدرناشناسی از جلال نیست، جلال همیشه جلال ما خواهد ماند، همانطور که جلال سیمین دانشور بود، اما نکته مهم اینکه سیمین در کنار او سیمین دانشور ماند و سیمین همیشه با نگاه اعتدال‌گرایانه تاریخ خود را فراموش نکرد.