خبرایران: دکتر استقامتی‌گفت: مشکلات اجتماعی و برخی بیماری‌ها قابل کنترل نیستند مگر اینکه هرکسی در جایگاه خود در این مسیر گامی بردارد و با یک عزم ملی در این مسیر پیش برویم.
دکتر علیرضا استقامتی فوق تخصص غدد درون‌ریز و متابولیسم و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، معتقد است مهم‌ترین چالش حوزه دیابت، روند رشد فزاینده این بیماری است و می‌گوید: دیابت بیماری شایع در سراسر دنیاست و میلیون‌ها نفر بر روی زمین گرفتار این بیماری هستند. دغدغه شیوع روزافزون این بیماری در دنیا از چالش‌های عمده این بیماری در کشور ما نیز محسوب میشود و افراد بالای بیست سال بسیاری را در کشور داریم که دیابت دارند و طبق آمار، احتمالا پنج‌میلیون ایرانی دیابت دارند. طبق مطالعات، میزان ابتلا به دیابت طی هفت سال اخیر 35 درصد رشد داشته‌است. یکی دیگر از چالش‌های دیابت مشکلات ناشی از عوارض این بیماری است که ارگان‌های حیاتی بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد و اعضای حیاتی بدن را درگیر می‌کند و برای بیماران مشکل‌آفرین میشود.
دکتر استقامتی می‌گوید: مشکل دیگری که درباره دیابت وجود دارد مزمن بودن این بیماری است. بیماری حاد، کوتاه‌مدت است؛ اما در مورد یک بیماری مزمن مانند دیابت بهبودی کامل معنا ندارد و کنترل بیماری در طول زمان مهم است و برای این کار به آموزش نیاز است. خودتوانمندسازی بیمار، یعنی آگاه و توانمند کردن این افراد برای اینکه بدانند چگونه در شرایط خاص از خود مراقبت کنند، بسیار مهم است. رعایت دوز داروها، رژیم غذایی و ورزشی مناسب و همه اینها نیاز به اطلاعات کامل وی از شرایط خود و بیماری دیابت دارد تا بتواند در موقعیت‌های مختلف برای خود تصمیم درست بگیرد. آگاهی نداشتن از بیماری باعث ایجاد عوارض شدیدتر در بیماران میشود.
وی نقش مدیران و مسئولان کشور را با توجه به رشد فزاینده شیوع این بیماری بسیار مهم می‌داند و اظهار می‌کند: رشد روزافزون دیابت چالشی جدی است که مقابله با آن حتی در برنامه کار سازمان بهداشت جهانی نیز قرار دارد. چگونگی انجام آن در جامعه‌ای مثل ایران که چاقی و کم‌تحرکی در آن رو به افزایش است بسیار اهمیت دارد. ما باید امکان تغذیه سالم و فرصت انجام فعالیت‌های بدنی مناسب را برای افراد جامعه و بیماران دیابتی فراهم کنیم. باید فضاهای ورزشی با هزینه و امکان دسترسی مناسب برای همه اقشار جامعه ایجاد شود و امکان برخورداری افراد از هوای سالم و دسترسی به تغذیه مناسب به وجود آید که همه اینها به مباحث مدیریتی برمی‌گردد؛ اما بخشی از این موضوع هم به خود افراد یک جامعه بستگی دارد و باید در این مورد یک اراده ملی وجود داشته‌باشد. یک عزم ملی می‌طلبد تا چاقی، کم‌تحرکی و آلودگی هوا و تغذیه ناسالم را با اصلاح شیوه زندگی خود کنترل کنیم و بتوانیم از این راه، روند رشد دیابت را متوقف یا کُند کنیم. ایجاد یک فرهنگ غذایی سالم، بسترساز کاهش این رشد فزاینده خواهدبود و مردم و مسئولان باید برای آن تلاش کنند.
دکتر استقامتی می‌گوید: مشکلات اجتماعی و برخی بیماری‌ها، قابل کنترل نیستند مگر اینکه هرکسی در جایگاه خود در این مسیر گامی بردارد. سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند با ایجاد کمپین‌های مختلف، تاثیرگذاری بالایی در زمینه اطلاع‌رسانی و تشویق مردم به زندگی سالم داشته‌باشند. همچنین هنرمندان و ورزشکاران که افرادی پیشرو در جامعه محسوب می‌شوند می‌توانند با ارائه یک الگوی خوب رفتاری به اصلاح سبک زندگی جامعه در جهت بهبود و افزایش سلامتی کمک کنند. ضمن اینکه خانواده بیماران و اطرافیان آنها با روش‌های تشویقی و حمایتی خود می‌توانند جایگاه بسیار مهمی در یاری رساندن به این بیماران داشته‌باشند. نهادهای مدیریتی و تقنینی نیز با وضع قوانین مناسب می‌توانند در جایگاه مدیریتی کمک‌کننده باشند. به هر صورت مهم است که در مورد رشد فزاینده بیماری دیابت دغدغه داشته‌باشیم و تا وقتی که به عمق اهمیت این موضوع پی نبریم نمی‌توانیم کاری برای آن انجام دهیم و همه چیز در حد شعار باقی می‌ماند.
وی به نقشه راه ملی کنترل دیابت اشاره می‌کند و می‌گوید: کمیته ملی بیماری‌های غیرواگیر، نقشه راه را تدوین کرده‌است و این برنامه‌ها باید در جای خود انجام شود، اما هنوز راه زیادی برای اجرای آن در پیش رو داریم. در این مسیر سند و برنامه کافی داریم، اما مهم اجرای آنهاست. تدوین، بخش اول این راه است و باید در مسیر انجام آنها حرکت کنیم، اما این حرکت متاسفانه کُند و گاهی متوقف میشود و در مواقعی حتی با پسرفت مواجه هستیم.
دکتر استقامتی ادامه داد: موضوع مهم دیگر این است که بیمه‌ها باید آموزش را به‌عنوان بخشی از روند درمان این بیماری بپذیرند و برای آموزش، پوشش بیمه‌ای داشته‌باشیم، اما متاسفانه بیمه‌ها در این مورد بی‌توجهی می‌کنند که آموزش صحیح بیماران دیابتی می‌تواند از عوارض بیشتر برای آنها جلوگیری کندو این امر درنهایت منجر به کاهش هزینه‌های ناشی از این بیماری در جامعه میشود و این کاهش هزینه‌ها درنهایت به نفع بیمه نیز هست. ما با آموزش صحیح می‌توانیم جامعه سالم‌تری داشته‌باشیم که افراد بیمار در آن به جای رنج بردن از عوارض بیماری و از دست دادن بینایی و قطع عضو، حضور فعال و مفید در جامعه داشته‌باشند.
وی تاکید می‌کند: در کنترل بیماری دیابت و سایر بیماری‌ها، عزم ملی در همه ابعاد و مسئولیت‌پذیری همه ارکان تقنینی، مجریه و سازمان‌های مردم‌نهاد، بیمه‌ها و تمامی جامعه از خود بیماران گرفته تا خانواده آنها و سایر شهروندان ضرورت دارد و در این صورت است که به نتیجه موردنظر نزدیک می‌شویم.