خبرایران: انحصار سینمای کشورهای دیگر با برنامه ریزی مدیریتی و اختصاص بخشی از بودجه اکران فیلمها به تبلیغات امکان پذیر است و مخاطبان زیادی را به سمت فیلمهای مقاومت جذب خواهد کرد.
محمدرضا شرفالدين تهیهکننده سینما در گفتگو با روابط عمومي جشنواره بينالمللي فيلم مقاومت در خصوص لزوم برگزاري جشنواره فیلم مقاومت گفت: جشنواره بینالمللی فيلم مقاومت نه تنها در سطح ملي، بلكه در سطوح بينالمللي هم، لازم الاجراست و بايد در جايگاه تبليغات داخلي، خارجي و ديپلماتيك به آن توجه شود. اين در حالي است كه مفهوم مقاومت به يك منطقه و يا موقعيت زماني محدود نشده و گستره قابل توجهي از مناطق را تحت پوشش قرار ميدهد.
وي افزود: در شرايط سياستهاي امروز جهان، مقاومت يك سبك زندگي محسوب ميشود و با ايجاد عدالت و استقرار فرهنگ ظلم ستيزي در دنيا، دشمنان را به چالش جنگ مابين فقير و ثروتمند ميكشاند.
شرفالدين، دفاع مقدس را جنگ فرهنگي معرفي كرد و اظهار داشت: مقاومت واژهاي طيب و مقدس است كه بر اساس اصول سنتهاي الهي و به اقتضاي شرايط جغرافيايي و زمان، در مسير رشد فردي و اجتماعي مردم پيش ميرود؛ اين در حالي است كه جهاد علمي، مقاومت اقتصادي و فرهنگ مقاومتي و مديريتي در ساير ملتها منجر به پيشرفت كشورها شده و به دقت رصد ميشود.
وي عنوان كرد: امروزه قدرت و نفوذ فرهنگ مقاومت در پيشرفت بشريت، تفكر ارتجاعي وهابيت و دشمنان را به چالش كشانده و منجر به واكنش منفي بر عليه اين فرهنگ شده است. بنابراين چنگ زدن به فرهنگ مقاومت و عاشورايي يكي از الزامات برخورد و مقابله با فرهنگ جهان خواري و استكبار بوده و ترغيب به تبعيت از آن نيز تكليف هر مسلمان است.
این تهیهکننده سینما در خصوص جشنواره فیلم مقاومت و تاثيرات و کارکردهای گسترده فرهنگی و اجتماعی آن اظهار داشت: آگاه سازي، اطلاع رساني و اميد به جامعه جهاني از جمله عملكردهاي سينما است كه در قالب يك پيام رسان منجر به تأثيرات اجتماعي ميشود. برگزاري جشنواره فيلم مقاومت از مهمترين برآيند سينماي امروز در زمينه آثار دفاع مقدس و مقاومت است. متأسفانه، سینمای امروز ما فاقد ساختار مناسب و اختصاصي به نشانه گذاريهاي مقاومت بوده و با ضعف روبرو است.
وي ادامه داد: مقاومت در ايران قدمتي٤٠ساله دارد و اين امر تجربه خوبي براي سينماي ما است اما بيتوجهي به ظرفيت بالاي سينماي مقاومت، تفکر خطرناک کوچک سازی و اعمال محدوديت زماني در برگزاري جشنواره و نبود آثار مناسب در اين زمينه منجر به بازدهي پایین جشنواره میشود و مسئولان سینمایی و مراکز تولیدی باید پاسخگو باشند.
شرف الدين، عدم حمايت از هنرمندان و فيلمسازان را علت اصلي ضعف در آثار مقاومت معرفي كرد و يادآور شد: توجه به آثار توليد شده محدود به ايام برگزاري جشنوارههاي فيلم شده است و سبک و الگوی مناسب به فیلمسازان جوان ارائه نمیشود. در حالی که جشنواره فیلم مقاومت نیاز به آثار ارزشی و پرمحتوا بر اساس تجربه دارد، متاسفانه بیشتر آثار به تکرار موضوعات پرداخته و شبکههای بیگانه را الگوی خود قرار داده است.
وی افزود: وجهات هنر همانند سیاست باید به روز شود که این امر از واقعیت تولیدات فیلم به دور بوده و موضوعات و تصاویر را به تکرار انداخته است. امروزه به علت عدم انتقال تجربه و نظارتهای اصولی آثاری تولید میشود که در شان واقعیت مقاومت و دفاع مقدس نبوده و واقعیت را تحریف کرده است. نبود مرکز و ارگانی اختصاصی برای حفظ صیانت از فرهنگ مقاومت و دفاع مقدس، منجر به افزایش انحرافات عقیدتی و رفتاری شده است.
این تهیهکننده سینما جامعه امروز را مبتلا به از خود بیگانگی و بلاتکلیفی فرهنگی معرفی کرد و اظهار داشت: بلاتکلیفی فرهنگی منجر به بلاتکلیفی اعتقادی میشود. در این شرایط باید از طریق ابزاریهای موجود نسبت به تقویت فرهنگ اقدام کرد. سینما یکی از مهمترین ابزارهای فرهنگ سازی مقاومت است که با پرداختن به ژانرهای متفاوت، قدرت تاثیرگذاری گستردهای بر مخاطب میگذارد.
وی در خصوص قابلیت حضور فیلمهای مقاومت در جشنوارههای بینالمللی دیگر کشورها اظهار داشت : برخی فیلمهای تولید شده در حوزه دفاع مقدس و مقاومت قابلیت شرکت در جشنوارههای بزرگ کشورهای دیگر را دارند اما به دلیل حمایت صهیونیسم از این جشنوارهها شرکت در آنها امکان پذیر نمیشود.
شرفالدین در ادامه اذعان کرد: با اراده مسئولان امکان هر پیشرفتی وجود دارد. بر این اساس با اجاره سینما در کشورهای خارجی و تبلیغات بینالمللی مسیر برای حضور فیلمهای مقاومت هموار شده و مخاطبان بینالمللی بیشتری را به خود اختصاص میدهند . ناگفته نماند با اختصاص درصدی از مبالغ اکران فیلمها به تبلیغات بینالمللی میتوان این هزینهها را جبران کرد.
وی سینمای مقاومت را پرمخاطب معرفی کرد و اظهار داشت: اکران فیلمهای ایرانی در کشورهای دیگر مخاطب بالایی دارد و با راهاندازی و سیاستهای مدیریتی میتوان این عرصه را برای حضور در سینماهای خارجی آماده کرد.
شکوفایی سینمای مقاومت نیازمند سیاستگذاریهای نوین
در شرایطی که ایران سکاندار اندیشه آزادی خواهی و ظلم ستیزی در دنیا است، با برگزاری جشنوار بینالمللی فیلم مقاومت، سینمای کشورمان به چشم انداز جدیدی از سینمای صنعتی جهان دست مییابد.
محسن علی اکبری، تهیه کننده سینما، مسیر رشد سینمای مقاومت را امیدوار کننده دانست و گفت: جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت، سطوح فرهنگی و هنری کشور را با تحول بینظیری روبرو کرده است. قرابت سینمای ایران به سینمای صنعتی جهان و تاثیر مضمون مقاومت در این حیطه، آینده خوبی را برای سینمای کشورمان رقم میزند. در شرایطی که فعالیتهای آزادی خواهانه و ظلم ستیز نیاز به مشارکت جمعی دارد، بسیاری از حامیان این اندیشه در دیگر کشورها به صورت انفرادی فعالیت میکنند. بنابراین ایران به عنوان چشم امید ملتهای ستم دیده، میتواند سکاندار این حرکت بزرگ در جهان باشد.
وی افزود: ایران در دفاع از حقوق ملت سوریه، فلسطین، یمن و دیگر کشورهای ستم دیده جهان دستی بر تقدیر دارد. برگزاری جشنواره بینالمللی فیلم مقاومت نیز بهانهای است تا فیلمسازان جهان را به دور هم جمع شده و آثار مشترکی را در سطح بینالمللی تولید کنند.
اکبری در خصوص جایگاه جشنواره فیلم مقاومت در کشور خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم مقاومت نیاز به معرفی بیشتر و حمایت مسئولان فرهنگی کشور، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد. بنابر تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر توانایی هنر در بیان حرفهای ناگفته و مبازره با ظلم استکبار جهانی، نسبت به حمایت از فیلمسازی در حوزه مقاومت به سیاستهای جدیدی در این عرصه نیاز داریم تا حرکتی عظیم در این زمینه اتفاق افتد.
وی ضمن اشاره به تعلق جوانترین جمعیت کشورهای دنیا به ایران، حضور فیلمسازان جوان در جشنواره فیلم مقاومت را عملکرد مناسب مسئولان این رویداد، معرفی کرد و اظهار داشت: فیلمسازان جوان نیاز به حمایت و تجربه دارند. حضور این افراد در جشنواره و شروع فیلمسازی با موضوعیت مقاومت و دفاع مقدس به انگیزهای برای تولید آثار ارزشی تبدیل شده و تجارب افراد پیشکسوتی چون ابراهیم حاتمیکیا را میطلبد تا مسیر روایت تاریخ ایران به انحراف کشیده نشود.
این تهیه کننده سینما ادامه داد: ایران از معدود کشورهایی است که برخلاف دیگر ملتها، در عرصه فیلمسازی مستقل عمل کرده و به ژانر مقاومت و دفاع مقدس اهمیت بسیاری میدهد. جایگاه شاخص سینمای مقاومت در بازتاب تاریخ ایران، تا جایی است که اقدام به سرمایهگذاری و حمایت مسئولان از این عرصه، به یک نیاز اساسی تبدیل شده و سیاستگذاریهای نوین به تنها راه نجات تبدیل شده است.