صدف خادم متولد ۳ بهمن ۱۳۷۳ در تهران، بوکسور است
فارغ التحصیل لیسانس رشته مهندسی ورزش میباشد، از شنا و بسکتبال شروع کرد و حالا می‌گوید اولین بانوی بوکسور ایرانی هستم که کسی حریفم نشد
از شنا تا بسکتبال
ورزش را از کودکی با شنا شروع کرد سپس تا ۱۵ سالگی بسکتبال بازی می‌کرد تا اینکه بخاطر مصدومیت پایش ۶ ماه در گچ بود، همین باعث شد از این ورزش زده شود
او شروع به ادامه تحصیل داد تا اینکه وزنش به ۱۰۷ کیلوگرم رسید
شروع بوکس با فیلم هندی
در سال ۹۲ وقتی ۱۹ ساله بود بخاطر اضافه وزنی که داشت تصمیم گرفت بوکس کار کند، این علاقه به بوکس هم از یک فیلم هندی شروع شد تا در کارش مصمم شود
در ایران هیچکس حریفم نشد
من گفتم نخستین دختر بوکسور ایرانی هستم، اما خیلی‌ها پیغام دادن ما هم بوکس کار می‌کنیم، گفتم عب ندارد بیایید با هم مسابقه بدهیم، ولی هیچکس جلو نیامد
حتی داور و مربی هم داریم، اما هیچ خبری از آن‌ها هم نشد
آشپزی در کنار ورزش
هر روز ساعت ۵ صبح بیدارم میشود و تا ۱۱ شب کار و
ورزش می‌کنم، کار‌های آشپزی و منزل هم جزیی از کار‌های روزانه ام هست، ولی مطمئنن با برنامه ریزی می‌توان موفق شد
آشنایی با مهیار منشی پور
مهیار منشی پور بوکسور ایران فرانسوی اهل بم از قهرمانان سابق این رشته است که در سال ۹۶ برای برگزاری یک دوره آموزشی به ایران آمده بود که با صدف خادم آشنا شد
صدف زیر نظر مهیار شروع به تمرین کرد و در سال ۹۸ به دعوت او در مسابقات بوکس فرانسه بصورت شخصی بدون حمایت فدراسیون به این مسابقات رفت
خانم خادم در حالی می‌توانست با حمایت فدراسیون با پوشش اسلامی به میدان برود که بخاطر عدم این همراهی با پوشش دیگری در این مسابقات حاضر شد
خانواده ام ابتدا مخالف بودند
رشته بوکس در حالی بصورت اسمی در ایران صاحب فدراسیون هست، اما مجوز فعالیت ندارد و اغلب بوکسور‌های دختر زیر نظر مربی شخصی مشغول به تمرین هستند
صدف می‌گوید ابتدا پدر و مادرم مخالف این
ورزش بودند، اما بعدتر هر لحظه مراقبم بودند و از من حمایت کردند، حالا هر چه دارم از آن‌ها دارم
ازدواج
صدف خادم ۲۵ ساله هنوز ازدواج نکرده و مجرد میباشد
مشت خورم خوب است
با خنده می‌گوید مشت خورم خوب است
البته این را هم می‌گوید که مشت خور بودن یک بوکسور باید خوب باشد، به قول تایسون (قهرمان جهانی بوکس) اینکه زیر مشت‌ها دوام بیاری مهم‌تر از این است که مشت بزنی …
دوست دارم اسمم در تاریخ ثبت شود
دوست دارم در تاریخ ورزش بوکس اسمم برای همیشه ثبت شود سال‌های زیادی منتظر بودم تا روزی فرا برسد که در یک مسابقه رسمی خودم را نشان بدهم