به گزارش خبر ایران از حوزه هنری، در ادامه این نشست تخصصی سعید بیابانكی با اشاره به اینكه فقط وزارت ارشاد متولی فرهنگ در كشور نیست و دیگر ارگان ها همچون صدا و سیما نیز در این زمینه سهیم هستند، گفت: وظیفه وزارت ارشاد نظارت فرهنگی است اما در طول سالهای گذشته بیشتر وظایف اجرایی را به دوش داشته است. وزارت ارشاد باید بر فعالیت های فرهنگی نظارت داشته باشد اما بعد از پیروزی انقلاب تا به الان وظیفه نظارت و اجرا را به طور همزمان انجام داده است.
وی افزود: وزارت ارشاد همواره از این نكته كه كارهای فرهنگی و هنری را به بخش خصوصی ارجاع دهد و خود نقش ناظر و حامی را ایفا كند، غافل بوده است.
بیابانكی خاطر نشان كرد: در كشور ما كمبود دانشگاهی با عنوان شعر و داستان احساس می شود كه بدون كنكور و دانشجویانش را از میان افراد خلاق انتخاب و به آن دعوت كند. طرح تاسیس این دانشكده را سالها قبل نصراله مردانی در ذهن داشت كه جامه عمل نپوشید.
در ادامه این نشست عرفان نظر آهاری با بین اینكه ما در تخریب استعدادها در طول سالهای گذشته با ثبات بوده ایم، گفت: مشكل اینجاست كه ما وزارت ارشاد را سازنده فرهنگ می دانیم در حالیكه وزارت آموزش و پرورش، آموزش عالی، صدا و سیما و خانواده سازنده فرهنگ هستند. مجموعه این ارگان ها هستند كه در تخریب استعدادها و در محدود كردن اذهان ثبات فرهنگی دارند.
وی ادامه داد: اگر ما در پی تغییر سیاست گذاری فرهنگی هستیم باید تا به آنجا به عقب برگردیم كه ببینیم مادر باردار چگونه برای جنین خود شعر می خواند و یا قصه گویی در خانواده ها در چه وضعیتی قرار دارد.
نظرآهاری اضافه كرد: جشنواره ها میوه درخت هستند در صورتی كه ما باید به جای میوه به ریشه ها توجه كنیم و نگاه آسیب شناسانه ما تغییر كند. متاسفانه تلقی آموزش و پرورش و آموزش عالی از آموزش تقویت رقابت شدید ظالمانه، حافظه محوری و رسیدن به نتیجه در كوتاهترین زمان بدون تفكر و تجزیه و تحلیل است. ما در دور تسلسل باطل به دنبال راه نجات هستیم.
شاعران ما بدون داشتن مدارك عالی اجازه ورود به دانشگاه ها را ندارند
وی ادامه داد: باید 12 سال برای تغییر نظام آموزشی بگذرد و نگاه دیگری به تصویرگری در كتاب ها صورت گیرد و نوع آموزش به معلمان و كسانی كه به عنوان مربی در مراكز آموزشی فعالیت می كنند، تغییر یابد. در حال حاضر صدا و سیما شعر را فقط به صورت مشاعره ترویج می كند كه بازهم حافظه محوری را تقویت می كند زیرا هیچ شاعری را به تحلیل و تفكر درباره شعر وادار نمی كند. این آسیب شناسی باید به صورت ریشه ای خانه تكانی فرهنگی شود و در كنار آن از نیروهای خلاق شاعر و نویسنده برای دمیدن روح دوباره به ادبیات دعوت شود.
از حضور ادبیات خلاق در دانشگاه نترسیم
نظرآهاری خاطر نشان كرد: شاعران ما بدون داشتن مدارك عالی اجازه ورود به دانشگاه ها را ندارند در حالیكه شاعران در دیگر كشورها بدون داشتن مدارك دانشگاهی كارگاه های آموزشی برگزار می كنند. اگر ما دانشگاه شعر و داستان نداریم به جای آن همه دانشگاه های ما می تواند به نوعی دانشگاه شعر و داستان شود.
وی بیان داشت: ای كاش از حضور ادبیات خلاق در دانشگاه نترسیم. ادبیات می تواند جامعه را به دور از شعار و ویترین و سیاست زدگی بسازد. ادبیات می تواند نهاد افراد را تغییر دهد و نگاه جامعه را تصحیح كند.
این شاعر كودك و نوجوان ادبیات را باعث ایجاد حس بهتر در زندگی دانست و گفت: باید سیاست مداران فرهنگی از شاعران مدد بگیرند تا باعث التیام زخم ها شود چراكه شاعران و نویسندگان می توانند مفاهیم معرفتی و آموزه های اخلاقی را به شكل غیرمستقیم به مردم انتقال دهند اما امروزه شاعری تبدیل به یك شغل شده در حالیكه شاعری و نویسندگی مسئولیت اجتماعی در برابر خود و دیگران است.
وی با اشاره به اشعار رسیده به جشنواره شعر و داستان جوان سوره گفت: آثار ارسال شده كمتر كودكانه و بیشتر شعر جوان و نوجوان بودند. قالب بیشتر آثار نیمایی و سپید بود در صورتی كه قالب شعر كودك چارپاره است. كودك و نوجوان دهه های 60 و 70 با كودك و نوجوان این دهه متفاوت است چراكه نوجوان این دهه به تنهایی یك رسانه است و با ابزارهای جدیدی آشناست. اشعاری كه به دست ما رسیده، نشاندهنده این تغییر بین نوجوانان این دهه با دهه های گذشته است.
جشنواره ها موضوعی برگزار نشوند
در ادامه این نشست تخصصی سعید بیابانكی با رد اینكه نباید جشنواره ها موضوعی برگزار شوند، بیان داشت: جشنواره ها محلی برای برداشت محصول است تا بهترین های ادبیات در طول یكسال معرفی شوند اما نباید به صورت موضوعی برگزار شوند. جشنواره باید فراخوان كلی اعلام كند تا با توجه به دسته بندی موضوعات و مفاهیمی كه به دبیرخانه جشنواره می رسند، مفاهیمی كه موضوع روز جامعه هستند، مشخص گردند.
بیابانكی معتقد است جشنواره باید بهترین آثار را معرفی كند نه اینكه به صورت موضوعی برگزار شود.
تاثیر ادبیات لاك پشتی است
دبیر جشنواره شعر و داستان جوان سوره ادامه داد: شعر و داستان را نباید با سینما مقایسه كرد چراكه قالب این دو با یكدیگر متفاوت است. سینما در مدت زمان كوتاهی تاثیر خود را می گذارد اما شعر و داستان در مدت زمان كوتاهی تاثیر خود را نمایان نمی كنند و این حتی به گذشت سالها نیاز دارد زیرا تاثیر ادبیات لاك پشتی است.
وی با بیان اینكه جشنواره ها بایستی دارای تاثیرات درازمدت و موثر باشد، گفت: درحال حاضر جشنواره ها محلی برای كشف و خنثی سازی استعدادها هستند زیرا استعدادها شناخته می شوند اما به حال خود رها می شوند و جایی برای پرورش آنها مهیا نمی شود.