رئیس انجمن آمایش سرزمین ایران در کنفرانس یک کمربند یک راه گفت: در شرایط فعلی از ابرپروژه که در اطراف کشور ما در جریان است، غفلت کرده ایم.
امیر محمودزاده امروز در کنفرانس یک کمربند یک راه (One Belt One Road) با بیان اینکه در شرایط فعلی از این ابرپروژه که در اطراف کشور ما در جریان است، غفلت کرده ایم، گفت: این پروژه قرار است در سال 2030 چین را به رأس قله تکنولوژیکی و اقتصادی در دنیا برساند. اهمیت این پروژه برای چینی ها به حدی است که تا کنون در چندین کنگره حزب خلق چین که سالی دو بار برگزار می شود، سیاست های مرتبط با یک کمربند یک راه بازنگری شده است.
وی با اشاره به سرمایه گذاری چینی ها در سال 2000 در لهستان افزود: در حال حاضر لهستان یکی از کشورهای اصلی این پروژه است که نشان دهنده برنامه ریزی چینی ها برای تکمیل یک کمربند یک راه از سال ها قبل دارد.
رئیس انجمن آمایش سرزمین ایران افزود: در سال های آتی دیگر نفت مزیت ایران نیست و این موقعیت جغرافیایی ماست که به عنوان مزیت اقتصادی در نظر گرفته می شود؛ این در حالی است که چینی مصمم به اجرای این ابرپروژه چه با ایران و چه بی ایران هستند و این ما هستیم که باید از مزیت جغرافیایی خود برای قرار گرفتن در این پروژه استفاده کنیم.
وی ادامه داد: بندر چابهار در حال حاضر نقش استراتژیک خود را از دست داده و بندر گوادر پاکستان توانسته جایگاه بندر چابهار را به دلیل سرمایه گذاری سنگینی که چینی ها در این بندر داشته اند، به دست بیاورد برای آنکه بتوانیم بندر چابهار را در پروژه یک کمربند یک راه بگنجانیم، باید مسیر 70 تا 80 کیلومتری چابهار با گوادر را با ریل گذاری به یکدیگر متصل کنیم تا بتوانیم بخشی از این نقش استراتژیک بندر چابهار را احیا کنیم.محمودزاده تصریح کرد: کریدور یک کمربند یک راه موقعیت سرمایه گذاری و اشتغالزایی بالایی دارد و ما می توانیم با قرار گرفتن در این کریدور، نقش مهمی در ایجاد اشتغال ایفا کنیم و سهم خود را از چینی ها بگیریم. به خصوص در مباحث مربوط به گردشگری و دانشگاهی این پروژه می توانیم سهم خواهی کنیم.
وی با تأکید بر اینکه دولت باید به سرعت اتاق فکر برای حضور ایران در ابرپروژه یک کمربند یک راه راه اندازی کند، گفت: ما هنوز نقش خودمان در این پروژه را شناسایی نکرده ایم؛ در حالی که ایران از 6 آبان به اتحادیه اوراسیا ملحق شده است.