روزنامه اسرائیلی هاآرتص نوشت: حماس به یک تهدید وجودی برای اسرائیل تبدیل نشده اما راهی برای چشم پوشی از آن وجود ندارد.
به گزارش خبر ایران به نقل از هاآرتص، نتایج مذاکرات دو هفته و نیمی ایران و گروه 1+5 در وین به طور معمول باید با اظهارت تند و سرسختانه بینامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل روبرو می شد. وی رسانه های داخلی و بین المللی را گردهم می آورد که به همه بگوید تمدید چهار ماهه توافق موقتی که نوامبر گذشته در ژنو نهایی شد، جایزه ای به ناسازگاری های ایران بوده است. وی همچنین می گفت که این توافق به تهران اجازه می دهد دو میلیارد و 800 میلیون دلار پول بلوکه شده خود را در ازای اعمال محدودیت هایی اندک بر برنامه غنی سازی اورانیوم خود کسب کند و این یعنی ایرانیان می توانند به تحقیقات نظامی-هسته ای خود به طور آزادانه ادامه دهند و در عین حال غرب از اهرم تحریم های خود چشم پوشی کند. وی رهبران جهان را متهم می کرد که به ایران اجازه داده فریب شان دهد. اما در حال حاضر واقعا هیچ یک از این کارها را نمی تواند انجام دهد.با توجه به اینکه بخش قابل توجهی از واحدهای نیروهای دفاع اسرائیل در حال جنگ در داخل و اطراف نوار غزه هستند و برای حدود 70 هزار تن از سربازان نیز فراخوان داده شده، در حالیکه آمار کشته شدگان فلسطینی به بیش از 300 تن رسیده و این رقم در مورد اسرائیلی ها پنج نفر اعلام شده، تنها چیزی که نتانیاهو خواهان حفظ کردنش است، حمایت رهبرانی است که در حال حاضر پشتیبان مذاکرات وین هستند.مقامات اسرائیلی پیش از این هشدار می دادند که بدترین نتیجه این است که «توافق موقت ضعیف ژنو به یک موقعیت دایمی تبدیل شود. این دقیقا همان چیزی است که ایران می خواهد تا رژیم تحریم ها را تضعیف کند، بدون آنکه چیزی در ازای آن بدهد.» اما نتانیاهو هر تفکری هم که در مورد تمدید توافق موقت داشته باشد باز هم انتقاداتش نسبتا خاموش خواهد ماند چراکه وی در غزه گرفتار شده است.
قرار نبود که اینطور شود
از دیدگاه نتانیاهو در لیست تهدیدهایی که متوجه اسرائیل است، حماس پس از ایران، حزب الله و موج جهادی گری در سراسر منطقه، در درجه چهارم اهمیت قرار داشت. با این حال ابعاد کشمکش قدرت در تشکیلات دفاعی اسرائیل برای ممانعت از برنامه های نتانیاهو و ایهود باراک، وزیر جنگ وی برای حمله یک جانبه به تاسیسات هسته ای ایران هنوز به طور کامل عیان نشده است. دولت اوباما به همراه دیگر دولت های غربی نیز در تحت فشار قرار دادن نتانیاهو نقش داشته اند و با موضع گیری در مقابل قضاوت و غریزه وی، خواستار کنار گذاشتن گزینه نظامی در مقابل رویکرد مشترک تحریم و دیپلماسی بوده اند.نتانیاهو سه سال پیش بلوف نمی زد و در حال آماده شدن برای حمله به ایران بود. وی حمله به ایران را وظیفه تاریخی خود می دانست و تهدیدهای وی واقعا در تحریک آمریکایی ها و اروپایی ها برای اعمال تحریم های قابل توجه علیه ایران نقش داشت. اما محدودیت هایی از سوی اپوزیسیون وجود داشت که می توانست بر آنها غلبه کند. حال برنامه هسته ای ایران به موضوع یک فرآیند طولانی و دنباله دار دیپلماتیک تبدیل شده که پایانش مشخص نیست. و نتانیاهو نیز مانند ایهود المرت، سلف سیاه روی خود گرفتار یک حمله زمینی در غزه است.این روزنامه اسرائیلی درادامه می نویسد: حماس به یک تهدید وجودی برای اسرائیل تبدیل نشده اما نمی شد از آن چشم پوشی کرد.سوال غیرقابل اجتناب این است که آیا نتانیاهو و مشاوران امنیتی وی چشم به روی واقعیت بسته بودند؟ تمرکز آنها تا چه اندازه بر ایران بود که نتوانست اسرائیل را از درگیری های فعلی دور نگه دارد؟
روز جمعه نتانیاهو در گفتگو با باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا از وی به دلیل حمایت مالی برای تجهیز گنبد آهنین تشکر کرد و به نظر می رسد هشت سال پیش نیز سخنانی مشابه را تحویل امیر پرتز، وزیر دفاع وقت اسرائیل که پیشنهاد انتخاب گنبد آهنین به عنوان راه حل اسرائیل برای مقابله با تهدیدات راکتی کوتاه برد را مطرح کرد، داده باشد.اما در شرایطی که گنبد آهنین توسعه می یافت، دیگر سیستم ها به خصوص شبکه هشدار زیرزمینی در مورد تونل ها، چندان مورد توجه قرار نگرفت. و حال این تونل های حماس هستند که نیروهای دفاعی اسرائیل را مجبور به ورود به غزه کرده اند. در کنار آمادگی نظامی مسائل دیگری مانند ضعف روز افزون حماس در تامین خدمات اولیه برای یک میلیون و 700 هزار نفر در غزه مطرح است. و مقاماتی که در این سال ها سعی کردند توجه تصمیم گیرندگان را به این مسئله جلب کنند، دریافتند که غزه و حماس در دستور کار ملی اسرائیل نبوده است. ایران و دیگر مسائل تمام توجهات را به خود جلب کرده بود. وی زمانیکه فرآیند دیپلماتیکی با مقامات خودگردان فلسطین آغاز می شود، تمام توجهات به مسائلی چون مرزهای کرانه باختری و اورشلیم معطوف می شود و غزه تحت کنترل حماس جزو مسائل جانبی است. این تنها شکست نتانیاهو نیست بلکه نتیجه دشمنی مصر علیه فلسطینیان در دوره عبدالفتاح السیسی و بی تفاوتی بین المللی نیز بوده است.با این حال عدم ارائه طرحی از سوی نتانیاهو طی پنج سال گذشته برای رسیدگی به غزه به عنوان یک مسئله مهم، این جنگ را به جنگ وی تبدیل کرده است.