خبرایران : محمدحسین نورشاهی که سالها به‌عنوان گوینده رادیو ایران فعالیت میکرد روز گذشته ۲۰ آبان بر اثر کرونا درگذشت.
محمدحسین نورشاهی به‌عنوان گوینده رادیو ایران از سال ۵۸ ارتباطش با رادیو را به صورت رسمی آغاز کرد و از نویسندگی تا سردبیری و گویندگی در رادیو را به عهده داشت.
این ها اطلاعاتی بود که من داشتم ولی برای معرفی مرحوم استاد محمد حسین نور شاهی کافی نبود.
سراغ سلمان طاهری از تهیه کنندگان قدیمی رادیو ایران رفتم و گفتند:
وی ازسال58 واردرادیو شدند و در دوران دفاع مقدس برنامه رادیویی ارتش را اجرا میکردند و یکی از نیروهای فعال در رادیو جبهه بودند
آغاز توفیق آشنایی من با ایشان سال ۷۰ و در برنامه اذانگاهی مغرب رادیو سراسری هر روز به نام دربارگاه قدس بود
طبعا پختگی و دانش و تجریه و تسلط ایشان هم به موضوعات هم به فنون اجرا حق استادی به من به عنوان پژوهشگر و نویسنده و سردبیر تازه کار رادیو بود
رفاقت و دوستی ما به حدی زیاد شد که همواره بعد از ضبط برنامه ها ی مختلف معارفی و اجتماعی با هم تا مقصد هم مسیر میشدیم و از تجارب و طبع بلندش بیشتر می آموختم
از سال ۷۵ تا چندین سال علاوه بر برنامه ها سحرهای ماه رمضان توفیق داشتم در خدمت تیم سحر که در سا لهای اولیه تنها برنامه سحر کل صدا وسیما بود و عمده خاطرات به یادماندنی شکل گرفت
خداوند او را رحمت کند علاوه بر صفات و ویژگیهای اخلاقی که داشت بسیار مراعات میکرد و به واسطه این ویژگیها همه اورا دوست داشتند
همکاران راهنمایی کردند که حمید بیرانوند از تهیه کنندگان پیشکسوت معارف رادیو ایران هم بسیار خوب استاد را می شناختند و چندین سال با ایشان کار کردند.
از سال ١٣٦٥ به مدت ١٥ سال به عنوان تهيه كننده برنامه هاى ويژه سحر ماه مبارك رمضان صداى جمهورى اسلامى ايران، افتخار همكارى با ايشان را داشتم. وجود ايشان در برنامه هاى سحر به دليل توانمندى ايشان باعث دلگرمى عوامل برنامه بود. چراكه در آن سال ها شاخص ترين و تنهاترين برنامه زنده سحر، برنامه سحر راديو ايران بود. در واقع تنها رسانه اى در آن سال ها ويژه برنامه سحر داشت راديو ايران بود، لذا اجراى برنامه از حساسيت بالا برخوردار بود. نقش ايشان در انتقال مفاهيم و ايجاد فضاى معنوى براى مخاطب بسیار قوی بود و به جرئت می توان گفت برنامه سحر ماه مبارک رمضان توسط ایشان خود نمونه ای از آموزش اجرا و گویندگی برای همه علاقمندان و کسانی که تازه وارد حرفه گویندگی شده بودند، می بود. او با تمام وجودش با عشق و علاقه با مخاطبش ارتباط برقرار می کرد و گاهی آنقدر در آن لحظات ناب و معنوی غوطه ور می شد که قطرات اشک از چهره اش نمایان می شد.
سراغ محمد پور ابراهیم رفتم از تهیه کنندگان جوان تر رادیو ایران و از استاد پرسیدم و گفتند: نورشاهی ایستادگی و صلابت را در عهد و پیمان همافران با امام خویش آموخته بود و سالها زندگی با دفاع از میهن او را به کمال انسانی رسانده بود. در کنارش بودن یعنی آموختن نظم کار حرفه ای خوش قولی صبوری و بزرگی برای من مطالعه فروان ایشان که بقول خودش لازمه کار گویندگی در رادیو است بسیار آموزنده بود. چندین سال ماه رمضان در برنامه سحر قرار بی قراران و برنامه به افق آفتاب را در خدمتش آموختم.
حجت الاسلام آقا بابا از کارشناسان مذهبی برنامه بودن که چند سال با مرحوم نور شاهی برنامه داشتند و از خاطرات نور شاهی گفت::
مردی منظم و بزرگ،با کوهی از تجربه خیلی خیلی نسبت به والدین خصوصا مادر احترام قائل بودن.
درعین تجربه و سابقه بسیار هم متواضع بودند.
در برنامه سحرگاهی رادیو بارها شاهد بودم که وقتی مناجاتی پخش می شد عجیب اشک می ریختند.
در انتها بخشی از صدای زنده یاد محمد حسین نور شاهی را به اتفاق بشنویم