کمیسیون اصل ۹۰ در نامه ای بلند بالا به نمایندگان مجلس عملکرد دولت در پروژه مسکن مهر را بررسی و اعلام کرد: دولت نسبت به ثبتنام متقاضیان جدید در شهرهایی با درصد بالاتر اقدام کند تا از هدر رفت سرمایه مالی در شهرهای فاقد مشکل (مسکن) جلوگیری به عمل آید.
به گزارش خبر ایران ، نتایج مطالعات طرح جامع مسکن در ایران (سالهای 1385-1384) نشان میداد که 5/3 میلیون خانوار فاقد مسکن ملکی در کشور وجود دارند که حدود 50 درصد آن (5/1 میلیون خانوار) به دهکهای 1 تا 4 درآمدی تعلق دارد، نگاهی به شاخصهای بخش مسکن در ایران نشان میدهد که طی دهه اخیر تولید مسکن نسبت به افزایش خانوارها از رشد خوبی برخوردار بوده و در کاهش شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی مؤثر واقع گردیده است. لکن بر اساس آمارهای منتشره این رشد بطور متوازن توزیع نگردیده و به ویژه گروههای کم درآمد نه تنها از آن بهرهمند نشدهاند بلکه شرایط تأمین مسکن براآنان بدتر شده است سهم هزینه مسکن از کل هزینه خانوار در متوسط شهری در سال 1385، 29.5 درصد بوده که برای دهکهای اول، دوم، سوم، چهارم به ترتیب 56.7، 40.5، 38.3 و 35.6 درصد و متوسط 4 دهک اول معادل 43 درصد است.نتایج طرح نشانگر این مسئله بود که مدت زمان انتظار برای تأمین یک واحد مسکونی 75 متری در سال 1385 برای متوسط خانوارهای شهری 21.7 سال می باشد و متوسط این شاخص برای 4 دهک اول درآمدی نیز معادل 59 سال است. بنابراین وضعیت مسکن گروههای کم درآمد در شرایط نامناسبی بوده و مسئله تامین مسکن برای ایشان با مشکلات جدی مواجه خواهد بود.لذا جمعبندی نظرات بر این واقع شد که با توجه به تجارت قبلی دولت در زمینه تامین مسکن اقشار کم درآمد با روشهای متداول گذشته، نمیتوان با سرعت قابل قبولی نیاز 1.5 میلیون خانوار کم درآمد فاقد مسکن را پاسخگو بود. از این رو برنامه واگذاری حق بهرهبرداری از زمین (مسکن مهر) که از مباحث و محورهای اصلی طرح جامع مسکن بود، در دستور کار قرار گرفت که با استفاده از تمهیدات اندیشیده شده و استفاده بهینه از منابع، معضل تامین مسکن فاقدان مسکن به ویژه اقشار کم درآمد را در حد قابل قبول مرتفع نماید.